lekka jak wiatr 3

Cz 1  i Cz 2

Lekka jak wiatr -Rozdział 3

   Dzisiaj wstałam o dziwo sama, bo wczoraj nakręciłam sobie budzik. Nawet zjadłam śniadanie, choć zazwyczaj tego nie robię ze względu na brak czasu. Nikt nie zauważył, że wyszłam wcześniej na autobus. I dobrze. Nie chce mi się wysłuchiwać czegoś w stylu: Weź kanapki, Co tak wcześnie na autobus, bla bla bla.. W końcu dzień spokoju. Gdy wyszłam z autobusu Kate już czekała na mnie przed szkołą.

- Cześć, jak się masz? - zawołała.

- A dobrze, a ty? Zdecydowałaś się na te przesłuchanie?

- Tak, wystartuję. A co mi tam. - powiedziała nonszalancko. - Muszę spróbować swoich sił.

- Pewnie, co Ci szkodzi. Nie masz nic do stracenia. 

- Masz rację. To co idziemy na lekcję?

- Tak, chodźmy bo zaraz zacznie padać. - powiedziałam oglądając ciemne chmury nad głową.

   Lekcje były nudne. Właśnie mamy historię i usilnie staram się skupić. Oczywiście bez większego skutku.

- Otwórzcie książki na stronie dziewiętnastej, na temacie o średniowiecznej Polsce -  powiedziała pani Smith.  - Powiedzcie mi coś o średniowieczu. To co pamiętacie.

Gdy cała klasa zamilkła, zgłosiła się jedna osoba. Jak zwykle Samantha - kujonka z klasy.

- Proszę Samantho. Powiedz, co wiesz. - zachęciła pani Smith.

W średniowieczu rycerze ...  - umilkła.

   Rozległ się dzwonek i wszyscy wybiegli szturmem z klasy. Sadzę, że nikt nie miał ochoty słuchać Samanthy i jej nudnego wykładu, a później chwalącej ja pani Smith.

   Następne trzy tygodnie minęły tak samo. Bez żadnych nowości.  Kate jak zwykle czekała każdego dnia po szkole i przed szkołą na mnie. Często chodziłyśmy na miasto, plotkując i śmiejąc się. Utworzyła się między nami magiczna więź, zostałyśmy najlepszymi przyjaciółkami.

_____________________________

Taka prośba do was , jeśli już czytacie napiszcie czy się podoba wystarczy napisać PODBA MI SIĘ lub NIE .To dużo znaczy dla autorów . 

I pamiętamy WYSYŁAMY na maila [email protected]

zdjęcia , notki z opisami , opowiadania 

ZACHĘCAM .