...żaden dzień się nie powtórzy 

Nasza historia zaczęła się nie tak dawno. Początek znajomości może wydawać się banalny...

Przypadkowa znajomość przeradzająca się z dnia na dzień w coś więcej, dobry kolega, przyjaciel ale czy chciałam żeby było coś więcej? Mieć kogoś, kto będzie moim całym światem, kogoś dla kogo będę najważniejsza, wyjątkowa? Już po paru tygodniach znajomości wiedziałam, że nie jest mi obojętny. Jak nikt wywołał całodniowy uśmiech na mojej twarzy. Pomimo mojego wyjazdu On nie dawał o sobie zapomnieć. Powtarzał, że od pierwszego dnia naszej znajomości jest cały mój. Stopniowo wkradał się w moje życie, zdobywał moje serce. Teraz kocham Go do szaleństwa. Teraz jestem szczęśliwa. Daje mi wszystko czego oczekiwałam od kogoś, kogo w końcu pokocham. Miłość, wsparcie, jest ze mną w łatwych i trudnych momentach. I chociaż wiem jak bardzo nie lubi kiedy mu dokuczam, znosi to. Nie robi na złość. Wiem, że często brakuje Mu do mnie sił i słów. Choć stara się być romantyczny, częściej jest zabawny i nosi mnie na plecach nawet jeśli sam miał ciężki dzień. Zawsze mówi mi co czuje. Bardzo się cieszę, kiedy mam Go blisko. Lubię kiedy mówi mi, że jestem dla Niego podpora w codziennym życiu. Jestem z Niego dumna i uwielbiam kiedy cieszy się z choćby drobnej rzeczy, która Mu się uda. Kocham patrzeć kiedy gotuje i prowadzi auto z miną jakby miał uratować zaraz cały świat. Lubię kiedy zasypia przy mnie i kiedy przynosi mi pomarańcze podczas choroby. I choć są ludzie, którzy nie życzą nam dobrze to jestem spokojna o wszystko, bo wiem, że z Nim poradzę sobie z całym światem. Ufam Mu, bo udowodnił mi, że jeśli się kogoś kocha to wierność nie jest żadnym wyczynem. Jest niezwykły.