Halo halo jajco! 

Spakowałam swój cień, setki słów z kroplą niedosytu. Czasem biję się z myślami, czekam, zatracam się, chłonę, pragnę. To jest to, alfa moja, co chodzi Ci po głowie. W tym moje niepokoje, moje zwilżone rzęsy, powietrze nieco cięższe. Tak mocno pragnęłam, zatracając się, przez co cierpiałam i chłonęłam ten cały niedosyt zakochany w tajemnicy. Kolejny taniec w cyrku nieprzyzwoitości,

a ja wciąż odkrywam swoją wartość. Szczęście znów wymknęło mi się przez palce, mimo to serce wciąż pompuje krew. Myślałam, że porywam się z motyką na słońce, a smakowało jeszcze lepiej, każde muśnięcie. Pieniła się we mnie żądza uczucia jak rozmydlone mydło w balii. Chciałabym schować swoje szczęście w kieszeń, żeby wszystko, co białe nigdy się nie brudziło, żeby gwiazdy na niebie zawsze mocno świeciły, serce nie wiązało supłów na tętnicach, a bliskie mi osoby nigdy nie przemijały, tak jak chmury, gdy wiatr je szczypie w boki. I chcę straszyć innych ludzi, by nie wiedzieli jak sama cholernie się boję, bo czasem gubię się jeszczę, pragnę więcej, niż mogę udźwignąć. Krążą sekrety na końcu mego języka, z tyłu mojego gardła, chwile pływające w krwiobiegu, którymi się karmię. Czasami robię to niepotrzebnie.
A teraz zastanów się i do cholery nie myl prawdy z opinią większości i nie podawaj nikomu wszystkiego na tacy.

Żegnam wszystkich odwiedzających mnie tutaj.

KLIK

- 'gorzej, jak zaczną z Tobą rozmawiać, wtedy zazwyczaj pogłębia się swoją fascynację.'