A gdybym tylko mógł wzbić się w powietrze. I żyć jak te ptaki, mieć rozum i serce na miejscu, nie musiałbym uciekać. Kto wie, może nawet zacząłbym się uśmiechać. Mam ciężkie sumienie, a zamiast serca kamień. Ta, to wszystko jakieś pierdolnięte. Podaj mi ręke, zróbmy krok po nieśmiertelność - ta chwila będzie najpiękniejszą.
Tylko obserwowani przez użytkownika zrobson
mogą komentować na tym fotoblogu.