łydka 

Kiedyś po niebie szybowały ptaki. Ufały sobię, były razem szczęśiwe i wiedziały o sobie wszytsko.

Któregoś dnia dwójka z nich poleciała za wysoko.

Tylko jeden wrócił. Tamten poleciał w nieznane, ale lepsze miejsce, bo prowadził go wiatr któremu ufał bezgranicznie.

Serca ptaków, które zostały pękły, a ich życie wypełniła ropacz i nicość. 

Wszystkie ptaki wróciły na niebo, tylko tamata dwójka nie potrafiła.

Każdy podmuch wiatru, tęcza, słońce będzie im mówił " Jestem tu, przy was, szczęśliwy, będę na was czekać."

Kiedyś polecimy dalej i jeszcze będziemy, już bez udawania, szczęśliwi,prawda?

                                                                                                                                          nazawsze.

                                              "Nieba bym ci przychyliła, tak bardzo cię kocham.

                           Nie chce nieba mamo, chce ją."