Oni słuchają lecz nie słyszą 

"Nie słucham pesymizmu, Jest go za dużo wokół,
Ucho nie mierzy gwizdów, więc nawet nie prowokuj,
Wokół hamuję łzy, stopą nie mierzę kroków,
Próbuję złapać sny, pośród tych szarych bloków,
Szukałem kiedyś w ludziach wiary, żeby ją obudzić,
Dzisiaj już jej nie szukam, bo szukam w ludziach ludzi,
Tak mało człowieczeństwa, tak wiele nienawiści,
Zostało w Twoich rękach, w moich rękach, w naszych bliskich,
Temat jest oczywisty, lecz nie wypełnia strony,
Panuje epidemia, nie chcę być zarażony,
Każdy każdego wnerwia, zaraz użyję broni,
Więc choć przez chwilę pomyśl nim będziesz miał szyję w dłoni,
Jedyne co mnie dusi tu, to widok młodych ludzi znów,
Którzy nie chcą się obudzić już, światło czucia w nich ostudził tu,
To gdzieś mnie boli w środku, bo żyję pośród nich,
Jakbym miał stały podsłuch, z reguły osób złych"