moye.

A co gdy przeznaczenie igra sobie z nami?

Dlaczego nikt nam nie mówi co jest nam pisane?

Dlaczego zanim trafimy na odpowiedni tor to blakamy się po cudzych ścieżkach?

Dzisiaj zastanawiałam się nad tym ile w życiu trzeba znieść, żeby w końcu trafić na ten dobry czas.

Czy skala cierpienia, niemocy, poniżenia i innych nieprzyjemności jest równa dla wszystkich, czy każdy ma własną?

Teoretycznie "każdy jest inny", ale w praktyce każdy choć raz też płakał, czy krzyczał. Każdy z nas czuł się źle.

Ale w końcu przychodzi moment, w którym stajemy na odpowiedniej drodze do szczęścia, spełnienia, uzdrowienia duszy i miłości. I to tylko my możemy być tego świadomi, tylko od nas zależy czy poczujemy ten moment i czy będziemy podążać w odpowiednim kierunku, ostrożnym krokiem.

Jeśli nam się uda... to czeka nas przyjemna droga, natomiast jeśli będziemy już całkiem zbłąkani w tej pogoni za sielanką to szybko zatracimy sens.

Trafiłam. Choć lekko się gubię. Znajdę rozwiązanie. Podzielę się sercem.