Pominę wstępy i przedstawienia, bo jest to chyba zbędne.

Nie ma nic prócz rozczarowania. Tak, to odpowiedni tytuł. Rok 2013 był jakiś ponury. I kiedy już się układało, to w nieoczekiwanym momencie następował obrót i wszystko zmierzało ku nowym problemom. Mam nadzieję, że dość dobrze uczciłam nowy rok i będzie o niebo lepszy. Najbardziej chyba boli to, że straciłam wiele ważnych dla mnie osób.
Cholernie tęsknię za Nim. Pomimo, że wyrządził mi tyle krzywdy, nadal nie potrafię wyrzucić go z pamięci. Z jednej strony nie chcę go znać, a z drugiej tak bardzo chcę, żeby był. Paranoja. Sama z niego zrezygnowałam, a teraz jest mi tak ciężko. Wciąż mam nadzieję, że kiedyś się odezwie, ale w odpowiednim czasie, by znów nie wywrócić mojego życia do góry nogami. Och panie D.