Prayer moves mountains 

   Gdy byliśmy dziećmi, mieliśmy różne marzenia. Chcieliśmy zostać wielkimi sportowcami, strażakami, tancerkami czy tancerzami, dziennikarzami, aktorami, aktorami. Chcieliśmy robić wielkie rzeczy. Były one w tamtym czasie osiągalne. Były to na tyle silne przekonania, że w tamtej chwili nikt nas nie potrafił sprowadzić na ziemię. Świat stał przed nami otworem. Był do zdobycia, przez nas. Zajmowaliśmy się SOBĄ. Pierwsze przykre rzeczy, skończone przyjaźnie, zerwania, zawody, rozczarowania, bolały dwa razy bardziej. Nikt nas nie przygotował na to. Na żadne 'pierwsze' rzeczy nie jesteśmy przygotowani.

   Gdy dorastamy zmienia się nam postrzeganie świata, który był na początku. Za dużo zajmowaliśmy się KIMŚ. Przeżycie pewnych sytuacji potrafi bardzo nas zmienić. Zmienić dziecięcą uczuciowość, dziecięce zaufanie, bezinteresowność, wszystko co było najlepsze w nas- prostotę i szczerość. Dostrzegamy, że nie zawsze warto być prawdziwym, być w porządku. Nie zawsze warto się poświęcać dla "przyjaciół" czy też "jedynej miłości". Nie warto angażować się w znajomości, które zmierzają donikąd. Zaczynamy zakładać maski i budować mury. Jest to bezpieczniejsza forma wyrażania siebie. Boimy się ponownego zranienia, odrzucenia. Nie wszyscy bliscy ludzie pozostaną przy nas na zawsze. Jest oczywistym, że związując się emocjonalnie z osobą, nie dopuszczamy myśli opuszczenia. Mówiąc często "na zawsze", "kiedyś będziemy" snujemy przyszłość z tym kimś. Słowa są kruche. Nie doprowadzamy myśli, że mogłoby być inaczej. Świat zbudowany na irracjonalnym uczuciu, na obietnicach, słowach, planach w takich momentach pęka jak bańka mydlana. I te wszystkie dane przez nas obietnice, nie mają już znaczenia. Nic nie ma znaczenia. Przestajemy wierzyć w kontakty międzyludzkie. Kiedyś daliśmy za dużo, czujemy, że nieodpowiednie osoby wydarły cząstki naszej duszy. Nie jesteśmy wrażliwi jak kiedyś. Nie potrafimy zaufać jak kiedyś. Nie umiemy czuć jak kiedyś. Nie jesteśmy w stanie dać siebie jak kiedyś.

W niektóre znajomości, nie warto inwestować.

Trzeba wiedzieć, kiedy zerwać kontakt, chociaż jest to niezwykle trudne,

przez nasze przywiązanie, uczucia, emocjonalność.

Jeśli czujesz ciągłą frustrację.

Jeśli czujesz ciągłą złość.

Jeśli nie otrzymujesz wsparcia.

Jeśli czujesz się często smutny/ smutna.

Jeśli czujesz się lekceważony/ lekceważona.

Jeśli ciągle się kłócisz.

Jeśli słyszysz ciągle krytykę.

Jeśli słyszysz ciągle "obiecuję".

Jeśli nie widzisz czynów.

Jeśli zaniedbujesz siebie na rzecz tej drugiej osoby.

Jeśli Twoje emocje są jak sinusoida.

Jeśli nic dobrego nie wynosisz.

Jeśli masz więcej zmartwień niż powodów do uśmiechu.

Jeśli poświęcasz cokolwiek ważnego (dla Ciebie) aby być z tym kimś.

Jeśli nie dostajesz nic w zamian.

Jeśli czujesz brak szacunku.

Jeśli dużo dajesz od siebie, w zamian nic nie dostając.

Odpuść.

Nie tłumacz.

Po prostu odpuść.

Nie daj sobie wmówić, że jesteś beznadziejny/a, że to Twoja wina, bo właśnie to ludzie winni próbują się usprawiedliwiać:)

Te dobre znajomości, prawdziwe znajomości, dają nam naprawdę dużo.

Te dobre znajomości

powodują, że czujemy się bezpiecznie.

Powodują, że czujemy się potrzebni.

Powodują, że czujemy się ważni.

Powodują, że czujemy się kochani.

Powodują, że czujemy się szczęśliwi.

Powodują, że czujemy się mądrzy.

Powodują, że czujemy się piękni.

Powodują, że czujemy się pewni siebie.

Powodują, że czujemy się atrakcyjni.

Powodują, że czujemy akceptację.

Powodują, że czujemy zrozumienie.

Powodują, że czujemy troskę.

ale przede wszystkim rozwijają nas, dodają nam skrzydeł.

I moje

w piękny

i w racjonalny sposób

zostały rozwinięte.

A Ty,

jakimi relacjami się otaczasz?:)

__________________________________________________________________________________________________________________________ "Będę, będę przy tobie, przy tobie

będę śmiać się na zmianę i płakać

Będę, będę przy tobie, przy tobie

będę stać choć w sercu rana

niełatwo z tobą, niełatwo z tobą,

mimo ze kierunek ten sam

Będę, będę przy tobie, przy tobie

będę, dobrze że cię mam."