Pamiętam

<!-- @page { size: 21cm 29.7cm; margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } -->

[Wiem, jestem leniwy  z mojego DA]

Nie przepadałem za wieloma ludźmi na pokładzie tego samolotu, nie przepadałem za poglądami tych osób i nie pochwalałem ich czynów. Były tam nawet takie, których - w świetle tego, co wiedziałem z niekoniecznie wiarygodnych źródeł - jakoś specjalnie nie lubiłem...

Ale co z tego?

Wszyscy byli ludźmi. Wielu z nich, mimo iż nie popierałem ich poglądów, było bardzo porządnymi i dobrymi ludźmi. Wielu było znajomymi moich bliskich... Dlatego czuję, że powinienem - ba, ja chcę pamiętać o nich, uszanować ich. Chcę okazać wsparcie im bliskim, albo wesprzeć ich chociaż myślą bądź modlitwą.

Ale i tak moim zdaniem najważniejsze jest to, że to jest moment refleksji. Nad życiem... Dla tych, którzy kogoś stracili, albo mogli stracić. Jestem również z tymi, których bliscy z powodu "nieszczęśliwych" zbiegów okoliczności nie mogli polecieć tym samolotem na uroczystości, a na pewno było tych osób więcej, niż tylko kilku nieobecnych na liście. Poza tym, spójrzmy na to, że cały świat się z nami łączy - cały świat nas wspiera. Rosja nas wspiera! Piękna jest postawa premiera Putina i prezydenta Miedwiediewa... Wszystkich ludzi, którzy się z nami łączą. Byłem wczoraj akurat w hotelu i oglądając Aljazeerę zobaczyłem, że również tam ludzie byli zaskoczeni i okazywali swoje współczucie.

Ludzie, nie myślmy o teoriach spiskowych, bo to nie ma sensu, to się nie opłacało nikomu. Nie róbmy rzucajmy ociekających frustracją "to nie jest okazja do robienia zdjęć" jak został zrugany w mojej obecności ktoś na ulicy. Kontemplujmy, rozważajmy to. I zjednoczmy się nie tylko na żałobę narodową, ale na zawsze.

A teraz, po czasie... Ja rozumiem żałobę, naprawdę. Ale jednego po prostu nie rozumiem  tego, że gdy wszedłem na n-kl, zaroiło się tam od czarnych wstążek, od gwiazdek wstawionych w kwadratowe nawiasy, a na gg dostałem pytania czy byłem pod pałacem i tak dalej, i tak dalej...

Nie, dziękuję, postoję. Żałoba powinna być w sercu. To powinien być powód do refleksji, ja przynajmniej tak to traktuję. Wywiesić flagę, zrozumiałe. Zrobić bardziej żałobną grafikę na jakimś portalu  jasna sprawa. Ale nie, nie mam zamiaru obnosić się ze swoją żałobą. Nie chcę dzielić się z nikim tym, jak obchodzę śmierć prawie setki osób, bo widziałem rozmowy na ten temat przypominające A jak spędziłeś sylwestra?.

Byłem pod lotniskiem w niedzielę i poza jednym przypadkiem, gdzie jakaś kobieta opieprzyła ludzi, że robili zdjęcia, ludzie po prostu kontemplowali, zapamiętywali takie wydarzenie, gdyż nikt nie spodziewał się, że dożyje czegoś takiego. Sprawa bez precedensu, sprawa tragiczna. Ludzie poszli na lotnisko, stali na ulicach, poszli pod pałac prezydencki... Czy to ma znaczenie, dlaczego? Po prostu, każdy miał swój powód. Każdy przechodzi żałobę w swój sposób. Ja byłem bardzo rozdrażniony i gdy usłyszałem na dzień dobry od kolegi pytanie byłeś pod pałacem, to nieco się zdenerwowałem, to prawda. Ale to nie ma znaczenia. Znaczenie ma to, że mnóstwo ludzi  podkreślę to jeszcze raz  ludzi, zginęło. Ludzi których znałem z opowieści, ludzi, których niektóre dość bliskie mi osoby znały. A parę innych osób dobrze wie o innych wątkach, które mnie pośrednio mogły dotknąć... Dlatego rozumiem tą żałobę. Nie płaczę, nie zrywam z siebie szat, ale myślę, mam refleksje i szanuję ludzi, których już nie ma, jak i ludzi, którzy zostali.

I takiego podejścia do żałoby Wam życzę ^^

Ps. Obrazek pochodzi stąd http://your-rain.deviantart.com/art/Into-the-death-41015662 i nie jestem jego autorem.