Dopóki walczysz,nie jesteś przeg 

Cześć. Postanowiłam w końcu tu zajrzeć,w zasadzie bywam tu częściej,ale nie dodaję nic od siebie,jednak odwiedzam Wasze blogi. Co u mnie? Kolejna osoba zawiodła. Ciekawe.. Niby czlowiek przyzwyczaja się do ciągłych rozczarowań,a jednak za każdym razem boli tak samo,a może nawet mocniej.w sercu tworzą się coraz większe rany ,a w psychice można odczuć większe zmęczenie tym wszystkim,no ale nic.

Nie długo koniec roku szkolnego. Jakże mnie to cieszy . Egzaminy zawodowe w części za Nami. Wcale nie było tak źle jakby mogło się wydawać,ale nie chciałabym tego powtarzać,największy stres jaki mnie dotąd spotkał. 

Zauważyłam również,że Ci,którzy mieli być na zawsze są dalej niż Ci,którzy nigdy nam tego

nie obiecali. Zastanawiające prawda? Całe moje życie zmieniło się ostatniio o 180 stopni . 

Mam nadzieję,że przyjdą jeszcze te lepsze zmiany. Teraz tracę tylko tych,na których mi zależy.

Dlaczego nie ma Was obok,kiedy jest źle?

Na dobrą sprawę potrzebuję samotności,jednocześnie się jej bojąc.
Czy to w ogóle możliwe?

Jak widać.

Ostatnio burza uczuć we mnie.

Setki wspomnień.

Ból

Łzy

Szczęście

Uśmiech

Każde z tych emocji ma jakiś cel.

No tak,jak zwykle zaczęłam swoje głębokie przemyślenia pisząc tutaj notkę za co serdecznie Was przepraszam. 

Jeszcze trochę i będzie pięknie,musi w końcu być.

trzymajcie się ciepło ! 

na mnie czas.

Jutro szkoła.

Dobranoc !