...

Przeciwdeszczowy płaszcz

Odnalazłam siebie na opustoszałych

drogach jutra. Doszukałam się smutku

pośród wołania o ciszę.

Zajaśniał w garści poranek, wykradziony

ciepłym mgłom; nie wstydziłam się

pokazać ci świata, tysiącletniej pustelni.

Skradały się kroki na cienkiej skórze serca;

dokładnie tam, gdzie pozostawiłam

litość z obłudą.

Przelane są te krokodyle łzy, jeszcze gorsze

kłamstwa, które wciąż przymierzam -

nadaremno.

Wypływam na powierzchnię, niebo sięga

do pasa; czy to chmury uskrzydlone

czekają na kęs mojego powietrza?

A może to tylko klasyczny przypadek

szacunku i cierpliwości?

Nie znam twoich problemów z sercem;

jak zwykle pozostaje nieposłuszne,

zdane na łaskę cienia.

Nie chcę, aby moje imię kojarzyło się

z piekłem, gdzie zostawiłam ostatnio

przeciwdeszczowy płaszcz.

Wystraszyły się najczarniejsze myśli.

Zmartwychwstały anielskie zastępy.

Spokojnie, to tylko wypadek przy pracy...