d

Dziwnie się czuję... O niczym nie myślę, wcześniej był bół, smutek, jakieś emocje, a teraz.. Teraz nie ma nic, nie myślę, jak roślinka, robot. Funkcjonuje i tyle. Boje się, bardzo się boje, że później, z biegiem czasu moje Ślepe Doły i Złe Myśli wrócą. Ze spotęgowaną siłą i uderzą we mnie niczym piorun i śkończy się to spaleniem żywcem.. Siedze w moim Pudełku Nicości, ciągle. Bez kontroli. Muszę pogadać o tym z Doktorkiem.. Nie byłam w szkole, przez cały tydzień i czeka mnie nuda w domu do środy... Naszczęście D. był ze mną przez cały czas. Chociaż mam wątpliwości co do "naszczęście". Pomagał mi, nie powiem. Nawet bardzo. Jednak już wczoraj i dzisiaj były ostre spięcia. On nie rozumie mojego Pudełka Nicości. Wszystko chce wiedzieć, a sam mi nic nie mówi.. Z resztą bardzo rzadko dam radę gadać.

Do tego zaczynam chorować.

Dzielnie się trzymałam, ale pległam.

Jak ze wszystkim w życiu.

"Nikt się nawet nie domyśli,

że za pozorem szczęścia kryje się samotność,

gorycz i wyrzeczenie"