Czuję pustke. Pudełko Nicości forever. Być może będę miałą zwiększoną dawkę sertraliny (Zotral). Mama oburzona była, gdy się dowiedziała

" -Przecież leki są tym czasowe, nie będziesz ich brać ciągle..

  -Dlaczego nie?

  -Bo mają pomóc, gdy masz trudny czas, a potem jest już dobrze

  -...    "

 (-A co jeśli nie będzie dobrze? Co jeśli nic się nie zmieni? )

Ona nic nie zauważa, nic nie widzi. Jakby zamyka oczy w czas kiedy jej potencjalnie potrzebuje. Nie chce tego widzieć. Rozumiem. To może boli. Nie chce juz nikogo krzywdzić, za dużo osób i tak już zraniłam. Przecież sobie poradze. Przecież musze, bo nikt nie rozumie, że wcale nie musze. Nic nie musze. Moge wszystko skończyć. Moge zacząć od nowa. Moge.., ale nie chce. Czuje się bezpiecznie. To moja komora. Mój świat. Mój światopogląd, który ostatnio drastycznie się zmiania. Coś się dzieje,jak dotąd nie wiem po jakiej to działanie jest stronie, złej czy dobrej. Jednak mam złe przeczucia. Wiem, że to wszystko wróci. Wiem i się boję. Czekam zbierając siły choć wiem, że to na nic się nie zda. Bo kiedy przyjdzie. Uderzy z niewyobrażalną siłą i wszystko obróci w proch...

Poddaje się?

Chciałabym..

Odchodze?

Nie teraz..

Wybucham?

W środku siebie..

Boję się?

Wszystkiego..

Jutro?

Nie widze..

http://www.youtube.com/watch?v=5BDhKaF11-QTrudno.

 coś wisi w powietrzu...

"Istnieje sporo ludzi,

który rozprawiają o nieszczęściach inncyh

i udają tylko chęć niesienia im pomocy

a tak na prawdę cieszą się z cudzego cierpienia,

bo to ich utwierdza w mniemaniu,

że sami są szczęsciarzami,

i że życie jest dla nich łaskawe"