źlenie

źle mi źle mi bardzo

brak zdolnosci do czegokolwiek do oddechu do dzialania do odnalezienia kierunku 

mam zamieszanie nie wiem co sie dzieje chyba sie boje chyba dlatego placze chyba nie wiem nie moge zdecydowac obserwuje niebo szukam drogowskazow wszystko sie pogubilo przez ten wiatr i deszcz ktory porozrzucal notatki z zycia i zamazal litery. nagle boje sie wszystkich ludzi zwykla rozmowa jest nie do zniesienia nie moge zaufac (otaczam sie tylko wspomniemiami dobrych chwil - jest tych pare niezwyklych osob zawsze obecnych ze mna w sferze snow) nie chce nie chce nie moge mowic nie moge opowiedziec co mnie boli czemu znow robie krok w strone przepasci otaczam sie ludzmi zeby miec zwiadkow swojego szalenstwa musze byc pilnowana (tylko znow boje sie ze to nie moje mysli ze ktos mi je wmowil podstepem zasial w mojej glowie watpliwosc nienawidze za to swojej glowy nienawidze wszystkich dookola swiat znow stal sie straszny i mam swiadomosc ze to tylko moje oczy tak widza i ze to ja znow czegos nie rozumiem boje sie kazdego dotyku mam kolce ktorymi bronie sie przed wiatrem sloncem deszczem)

a teraz ide spac obudze sie jak bedzie lepiej

(a co jesli pieklem samobojcy jest ciag dalszy?)