I'm a loner. 

stoję na moście w środku nocy.

krzyczę do ciebie całą sobą.

widziałam w twych oczach ból.

chciałam wziąć go na siebie.

zabrać z twego serca obawy i lęk.

wołam pełnią sił w cichą noc.

ale nie słyszy mnie nikt nie widzi.

chcę czuć twój ból razem z tobą.

może wtedy poczuję że też żyję.

jestem maską radosnych wspomnień.

katarynka nakręcana światłem słońca

wewnątrz mnie gra tylko pustka.

lęk o przyszłość i śmierć.

nie chce żyć jak teraz

ale nie chce też umierać.

nie teraz, nie dziś, nie tak.

stoję na moście w środku nocy.

krzyczę do siebie całą sobą.

ale nie słyszę sama siebie,

wydaje mi się że szepczę sobie do ucha.

że tylko na tyle mnie stać.

jestem nikim nawet dla siebie.

zderzam się z ziemią pustą twarzą.

wypływa ze mnie krew i życie.

domek z kart upada mi na plecy.

wszystko się rozpada w pył.

nie wiem gdzie jestem.

chcę wstać i pójść dalej niż ty.

ale utknęłam w miękkim betonie 

rzeczywistość mnie zje 

nie zdążę nawet krzyknąć.

nie mam cienia i nic za mną nie idzie.