Wszystko skończone jest między nami, nie wymuszaj miłości, nie szantażuj łzami, zapomnij o mnie, nie ma mnie od teraz, to rzeczywistość ten przymus wywiera, wykasuj mój telefon to proste jest widzisz? Wczoraj mnie kochałeś.  Dziś mnie znienawidzisz.

I napisałbym do Ciebie, ale jakoś brakuje mi słów, zadzwoniłbym do Ciebie, ale wiem, że tego nie chcesz, wybełkotał, że Cię kocham, tu jest źle i serio tęsknię.

Pierwsza dana przez nas szansa drugiemu człowiekowi jest wyrazem zaufania,

druga - nadziei,
kolejne naiwności..

Mam blizny, bo parę chwil mnie pokłuło jak igły,
dziś to tylko parę dni z kalendarza,
do których nie wracam, no cóż tak się zdarza.

Ta bezsilność, kiedy łzy spływają ci po policzku, a ty nie masz władzy ani kontroli żeby je powstrzymać..

Płaczesz, bo myślisz, że masz powód. Ale masz też sto powodów, aby nie płakać.

Jest tak samo, może tylko trochę smutno i nie mówisz dobranoc i nie mogę przez to usnąć. I może trochę pusto i znowu jest to rano i znowu uwierzyć trudno, że marzenia się spełniają.

Nagle dzieje się coś...
Coś się uruchamia...
I w tym momencie wiesz że coś się zmieni...
I w tym momencie zdajesz sobie sprawę że wszystko zdarza się tylko raz...
Następnie okazuje się że to wszystko zdarza się tylko jeden raz, i że nigdy więcej nie poczujesz tego samego.

Bo najbardziej nie cierpię wolnego czasu, kiedy budzą się wspomnienia i odżywają obawy o przyszłość..