Człowiek rodzi się i żyje wolny 

Z cyklu: "Pradopodobne Zdarzenie"




,,List z Okopu"

Dzień zamknął oczy.
Nastał mrok ciemnej nocy.
A ja siedze tu sam pisząc te słowa.
Wiedząc że nie zaczne już życia od nowa.
Pisze do ciebie mamo.
Bo nie będzie mnie już tutaj rano.
Duszę mą zabierze noc,oczy zamknie wiatr
Wiatr silny i zimny jakby prosto z tatr.
Boję się mamo
Że nie wstanę juz jak codzień rano.
Nie zobaczę blasku wstającego słońca.
Ciebie mamo krzątającej się bez końca.
Taty który rano czyta świerzą gazete.
Psa który dobiega do mnie jak na mete.
Boję się mamo.
Co zemną sie stanie.
Gdy w mym sercu chłod nastanie.
Że zamykając za chwile oczy.
Mrok na stałe mnie otoczy.
Serce me oddaje ostatnie tchnienia.
A mam ci tyle do powiedzenia.
Lecz kula która wemnie tkwi.
Jest jak ogień który się mocno tli.
Kończę ,kończę już słowa te do ciebie.
Gdyż dobiega mój kres życia na tym świecie.
Żegnam się nie wrócę już.
Bo me życie zamienia się już w kurz.
Odchodzę wraz z narastającą ciszą.
Tam gdzie moje życie podliczą.
Żegnam...