run away with me.

I get along with everyone I meet but the person in me isn't what it seems.

My heart is tired and my soul is weak and I don't think you'd run away with me..

        Zagadka, do której ani rusz nie mogę znaleźć klucza: jest nią przepaść, której jedna strona to entuzjazm, a druga - lodowate, niewzruszone milczenie. Ta sprzeczność jest tak manichejska, że prawie nierealna.. Wygląda to tak jak w drugorzędnym filmie, w którym główny bohater walczy ze światem ŕ la Kafka, którego absurdalność przegryza wszystko, włącznie z kliszą filmową, i jest tak przesadna, iż świat traci wszelką wiarygodność. Ta gra totalnych jednoczesnych kontrastów, to codzienne, bezpośrednie następowanie po sobie dwóch skrajności ma w sobie coś psychodelicznego. Dziwnie jest utozsamiac się z bohaterem, którego wątek kończy się tragicznie.

But honestyly I couldn't run away.
My heart is here and it's here to stay..

So run away, run away with me.

Oh, to a perfect place we will always be.

<3!