nierazostatni*

Wolna, spokojna, chwila. 

Mam w końcu czas i chęć aby tu cokolwiek napisać. Nie wiem co się w ogóle dzieje. Nie jest ani źle, ani dobrze. 

Zniknęło wiele ludzi z mojego życia, wiele uczuć. Stare uczucia rzuciłam w kąt, nowe pojawiły się z dnia na dzień, niespodziewanie. Pojawiło się rozczarowanie, płacz, śmiech, złość.. Wszystko na raz. Nie jest to ciekawa rzecz. Brak mi wręcz słów do tego wszystkiego. Brakuje mi tylko tej przyjaźni, tych ludzi co kiedyś, tego zachowania co kiedyś. Nie chcę już patrzeć na to co było, jest to bez sensu. Nie cofnie się czasu, przykro. 

Pozytywne myślenie - nie opuszczało mnie, ani na chwilę. Niemoc, bezradność - nadal się trzyma. Dziwne, niezręczne sytuację, coraz częściej mają miejsce w moim życiu. Za dużo błędów popełniłam, za dużo osób się na mnie zawiodło. Jedyne co mogę powiedzieć, to przepraszam i dziękuje. 

Jest dobrze, jesteś Ty. Osoba która mnie tak cholernie wspiera. Na którą zawszę mogę liczyć, cholera no! Dziękuję, że się jesteś, że mi pomagasz mimo tego, że ja nie kiedy sobie to olewam. Nie wiem jak Ty to wszystko znosisz, bo wiem że jest ciężko. Jak Ty to napisałeś ' razem damy radę <3 '. Bądź dzisiaj, jutro, za tydzień, za miesiąc, za rok, zawsze <3

Jutro - musi być dobrze, pomimo że wcale nie mam chęci.

Mieli być tu ale jednak ich zabrakło,
Mieli być tu ale zgasło gdzieś ich światło,
Mieli być tu tworzyć, czuć, przeżywać,

Zabrakło ich tu i rzadko kto ich wspomina. 

 Mówię o ludziach którzy wciąż we mnie żyją,
Jeden umarł, drugi się powiesił, trzeci zginął.
Czwarty liczył na farty płynął z kokainą,
I do dziś pewnie tańczyłby i śpiewał pijąc wino.