Story of my life 4

-Opowiadaj jak u ciebie. -zagadnął Kuba kiedy wzięliśmy swoje drinki i usiedliśmy w małym stoliku w rogu sali.

-U mnie bez zmian , odkąd się rozstaliśmy moje życie jakby stanęło w miejscu...

-Nie chcesz mi powiedzieć , że spędzałaś całe dnie w łóżku nakryta kołdrą &?

-Nie ..-skłamałam. -A ja u ciebie ? -szybko zmieniłam temat.

-U mnie hmm &. dobrze. -potarł dłonią swój kark, zawsze tak robił kiedy chciał się przed czymś powstrzymać. -Wiesz brakowało mi ciebie , mimo wszystko & -powiedział łapiąc mnie za rękę.

-Naprawdę ? -poczułam jak moje serce zalewa , fala gorąca , jak w moim żołądku dzieje się rewolucja , w mojej głowie pojawiło się mnóstwo różnych scen , jak znowu razem spędzamy całe dnie i noce , jak się przytulamy, całujemy. Miałam nadzieję , że w końcu się coś odmieni , że będzie dobrze.

-Tak , naprawdę & -nachylił się nad stolikiem i delikatnie mnie pocałował. Poczułam jak łzy szczęścia napływają mi do oczu. Poczułam delikatne wibracje telefonu w kieszeni. -Aż tak na ciebie działam ? -spytał nagle Kuba , trzymajac dłoń na moim udzie .

-Podobnie. -zaśmiałam się wyciągając telefon.

Uważaj co robisz & Nie bądź głupia  -wiadomość od Patryka, całkowicie zapomniałam , że oni tutaj są i w gruncie rzeczy wszystko widzą.

Spędziłam pół nocy siedząc z Kubą , wszystkie wspomnienia jakie nas łączyły nagle odżyły ze zdwojoną siłą. Czułam się tak samo jak na początku naszego związku, czyli wspaniale. Nie martwiłam się o nic.

-Wiesz co ,chyba muszę się już zbierać.... -powiedziałam , gdy dochodziła 3 w nocy.

-Jasne , odprowadzę cię.

-Nie musisz...

-Ale chce , pozwól mi.. -poprosił Kuba.

-No dobrze.

Przez całą drogę do domu przytulał mnie , całował , trzymał za rękę , naprawdę czułam się jakby to był początek naszego związku. Zwolniliśmy trochę dochodząc do mojego domu, jak zwykle z wierzchu wyglądał jak dom idealnej rodziny , szkoda , że daleko mu było do ideału. Kuba objął mnie w pasie i przyciągnął do siebie , złapałam go za kark i delikatnie po nim pogładziłam. Pocałował mnie , nie nachalnie , ale delikatnie , czule i z wyczuciem.

-Zaprosiła bym cię do środka , ale mamie chyba to się nie spodoba, sam wiesz & -westchnęłam

-Oczywiście , rozumiem. -odpowiedział z uśmiechem.

-Do zobaczenia ? -zapytałam z nadzieją w głosie.

-Do zobaczenia skarbie. -potwierdził. Pocałowałam go w policzek , przytuliłam ostatni raz z całych sił i odeszłam.

Weszłam do domu totalnie pogrążona w swoich myślach , czułam , że uśmiech nie schodzi mi z twarzy. Dotknęłam dłonią swoich ust na których wciąż czułam pocałunki Kuby.

-Karolina ? -powiedziała mama wchodząc do przedpokoju. -Wszystko ok ? -zapytała zmartwiona.

-Tak mamuś , jest cudownie. -pocałowałam ją w policzek i poszłam do siebie.

Wzięłam szybki prysznic i położyłam się do łóżka. Po chwili usłyszałam wibracje dochodzące biurka. Zerwałam się szybko i podbiegłam po telefon z nadzieją , że to Kuba.

-Halo ?-odezwałam się.

-Cześć maleńka. Dotarłaś do domku cała ?-zapytał Michał.

-Tak , jestem cała i zdrowa.

-I znowu masz namieszane w głowie & -to było raczej stwierdzenie niż pytanie. Westchnęłam głośno.

-Michał , on się chyba naprawdę zmienił , całkiem inaczej nam się rozmawiało , inaczej się przy nim czułam niż kiedyś.

-Karolina ludzie tak szybko się nie zmieniają , a tym bardziej nie tacy jak on... Wiesz przecież o tym... -aha a ten jak zwykle swoje-pomyślałam.

-Pożyjemy zobaczymy , nie mam już i tak nic do stracenia.

-Chciałbym uwierzyć , że masz takie podejście naprawdę, ale przecież wiem , że jak wróciłaś do domu stałaś jak kretynka przy drzwiach oczarowana nim , rozpamiętując, przeżywając jeszcze raz to wszystko &

-Michał daj spokój , ok ? -powiedziałam poirytowana.

-Żebyś później znowu nie płakała .I żeby nie było , że cię nie ostrzegałem &

CIĄG DALSZY NASTĄPI ...