Zagadka 9

-Masz rodzeństwo ? -zapytałam Sebastiana , kiedy leżeliśmy wtuleni w siebie.

-Szczerze powiedziawszy niewarte wzmianki. -odpowiedział szybko i bez emocji w głosie.

-Niemiłe wspomnienia ?

-Niezbyt, wspomnienia nic nie warte. A ty masz rodzeństwo ? -zapytał.

-Nie , jestem jedynaczką z rozbitej rodziny.-Sebastian objął mnie i pocałował w głowę. -Dlaczego pojawiłeś się w moim życiu tak późno ?

-W ten wieczór kiedy się poznaliśmy tyle co tu wróciłem Przez 3 lata byłem za granica. -popatrzałam na niego pytająco. -Patologiczna rodzina , pełna intryg , przekrętów , nie chciałem w tym brać udziału więc uciekłem.

-Nie masz z nimi kontaktu ?

-Nie , ale muszę iść do rodziców po swoje wszystkie papiery, są mi potrzebne do kupna mieszkania , zameldowania się i tak dalej.

-Mogę iść z tobą. -zaproponowałam.

-Jesteś w ciąży , a to pewnie nie będzie miłe spotkanie.

-Jesteś cudowny. -odparłam patrząc mu w oczy.

Spędziliśmy noc razem , zasypiając i budząc się w swoich ramionach.

Po południu tak jak Sebastian mówił wczoraj , miał iść do rodziców. Ubrałam luźne dresy , związałam włosy i zaczęłam robić porządek w pokoiku dla dziecka. Wyrzuciłam wszystkie rzeczy które tam były, pojechałam do sklepu żeby kupić potrzebne rzeczy do remontu. Jednak kupiłam dużo więcej niż , myślałam. Przemiły pan w sklepie wytłumaczył mi i doradził co będzie potrzebne i co najlepiej się sprawdzi w pokoiku dla dziecka. Wyszłam ze sklepu z dwoma pełnymi koszykami różnych worków , farb , gipsów i różnych innych rzeczy. Uświadomiłam sobie , że nie dam rady sama tego wtargać na 3 piętro. Więc zadzwoniłam do taty , okazało się że nie może mi pomóc bo właśnie jedzie na weekend z Alicją do SPA. Marcie nie chciałam zawracać głowy , wiedziałam że dzisiaj pojechała wybierać kwiaty na wesele. Zadzwoniłam więc do Sebastiana.

-Słucham ślicznotko. -odezwał się już po dwóch sygnałach.

-Cześć , przeszkadzam ?

-Nie, oczywiście , że nie. Stęskniłem się już za tobą.

-Przecież rozstaliśmy się jakieś 3 godziny temu.

-Wystarczająco długo , aby się stęsknić. Coś się stało ?

-Załatwiłeś już swoje sprawy ? -zapytałam z nadzieją , że tak

-W gruncie rzeczy tak. A co ?

-Potrzebuje twojej pomocy , trochę poniosło mnie na zakupach i nie dam sobie rady ze wszystkim.

-Gdzie przyjechać ?

-Pod Twój Dom, jakbyś był taki miły.

-Za 5 minut będę , bo jestem w pobliżu.

W czasie kiedy Sebastian przynosił wszystkie rzeczy z samochodu i wyrzucał śmieci z małego pokoiku , ja zajęłam się przygotowywaniem jakieś kolacji dla nas. Zapaliłam świeczki i kadzidełko, które uwielbiałam. Sebastianowi nalałam wino , a dla siebie wycisnęłam sok z pomarańczy.

-Opowiadaj jak poszło z rodzicami. -odezwałam się kiedy usiedliśmy przy stole.

-Tak jak przypuszczałem. Patologia , mój braciszek jak zwykle cwaniakował i cieszył się podbojami lasek. Z matką w ogóle się rozmawiać nie dało. Zabrałem swoje papiery i wyszedłem.

-Niezbyt przyjemnie.

-Przyzwyczaiłem się już do tego.

Nagle naszą rozmowę przerwał telefon Sebastiana. Dzwonił jego brat, nie chciałam im przeszkadzać więc wyszłam z pokoju , przez niedomknięte drzwi usłyszałam imię Paweł , które wprawiło mnie w osłupienie. Wiem , że przecież nie jeden mężczyzna ma na imię Paweł , ale coś mnie ukuło i pomyślałam , właśnie o tym Pawle. Wszystko układało by się w logiczną całość, nigdy nie poznałam brata Pawła , ponieważ mówił że on wyjechał z miasta i nie wie gdzie się podziewa, faktycznie jego rodzice nie byli zbytnio normalnie , na porządku dziennym był dla nich alkohol, przez rok naszego związku widziałam ich tylko 2 razy. No i teraz sprawa Sebastiana , patologiczna rodzina , brat cwaniak. Wyszłam z sypialni zszokowana, siadając przy stole nie spojrzałam na Sebastiana , ani nie wydałam z siebie ani jednego słowa.

CIĄG DALSZY NASTĄPI ...;)