Któreś wakacje

Taaa... Wygrzebałam to zdjęcie ostatnio z płyt rodziców. Wszystkie zdjęcia mają pochowane w szafkach. Preglądnęłam kilka płyt i aż zdziwiłam się, że mają tyle moich zdjęć, których w ogóle nie pamiętam. Przykładowo to. Gdyby nie data nie wiedziałabym w którym roku zostało zrobione. Nie pamiętam też na jakich wakacjach byliśmy. Pewno gdzieś nad morzem, jak zwykle. Byłam wtedy troszkę szczuplejsza. Ach, te krótkie włosy. Chyba wtedy jeszcze nie wiedziałam co to lakier i guma. Jeżeli dobre liczę, to miałam 16 lat. Tragedia. Najgorszy okres mojego życia. xd

Ale cóż, teraz mam 22 lata... choć D. upiera się, że już 23. Nie spieszy mi się do 30-tki. D. cieszy się/rozpacza, że za dwa lata będzie miał ćwierć wieku a ja ubolewam bo młodsi już nie będziemy. Chociaż coraz bliżej nam wieku dorosłego, to wciąż zachowujemy się jak dzieci. A może to i dobrze?

Od czasu do czasu wspominam Kicusię i Luniaczka. Smutno mi po stracie dwóch króliczków. Wiem, że było to nieuniknione ale nie powinni odejść w taki sposób... D. proponował mi, żebyśmy kupili nowego króliczka albo szczurka lub myszkę. Ale po stracie Kicusi jakoś nie potrafię wyobrazić sobie, że jej miejsce zajmuje ktoś inny. Tak samo było z Lunim. Po jego śmierci nie chciałam zwierzaka. Kica napatoczyła się przypadkiem. Nie chciałam, żeby cierpiała błąkając się samotnie po ulicach, więc ją przygarnęłam. Tzn mogłaby mieć dom u D. ale wtedy musiałaby żyć z trzema kotami i psem. Wolałam więc zabrać ją do siebie gdzie miała ciszę i spokój. A Luni? Wybrałam go z dziadkiem w zoologicznym. Był jeszcze małą kruszynką. Żył długo, bo jakoś 6 lat, może 7. Mam nadzieję, że nie był zawiedziony życiem. Takie ciągłe zamknięcie to dramat dla zwierzaka... cóż... lepsze to niż rzeźnik. Gdybym mogła to zajmowałabym się wszystkimi zwierzaczkami. Ostatnio dostałam porcję spamu na pocztę. Jakimś cudem wyłowiłam z niego wiadomość od OTOZ. Przekaż 1% podatku i takie tam. Zerknęłam na stronę i znalazłam takie oto CUŚ. To dorobinę zmotywowało mnie do znalezienia pracy. Dzięki niej będę mogła wspomóc choć jedno zwierzę w schronisku. Może i jeszcze kogoś zainteresuje ten temat. Mam nadzieję...

A co do ślubu to ustaliliśmy z D. luty albo maj 2017. Stwierdziliśmy, że nie ma co tego odkładać. Jak już ma być to będzie a chyba lepiej prędzej niż później, bo (jak wcześniej wspomniałam) młodsi już nie będziemy...

Przynajmniej będę miała dużo czasu na dopracowanie animacji, wymyślenie winietek, zaproszeń i innych pierdółek.

Będzie zabawa.