23/02/25

Dziś mamy ogólnopolski dzień walki z depresją.

W tamtym roku depresja dała mi sie we znaki.

Po lekach jest trochę lepiej, ale.. za kilka mies przestanę je chyba brać,

bo lekarz mówił coś o roku terapii a to  oznacza, że będę musiała jakoś sobie radzić.

Aktualnie jestem permamentnie wymęczona.

Czemu?

Ciągle mam coś do zrobienia.

Piątek mnie wymeczył a wczorajszy dzień dobił.

Jak to wyglądało?

W piątek ledwo przekroczyłam próg domu musiałam małemu dać obiad (dobrze, że miałam przyszykowany)

i położyć spać. Był ryk, bo nie chciał. No i przez to siedziałam z nim do 18.

Wczoraj mąż rano zrobił królewskie śniadanie - bagietki z krewetkami. Siedziałam z młodym do 10

a potem mąż do 11. W tym czasie musiałam się zebrać, umyć włosy i je wyszuszyć.

Potem zakupy w towarzystwie małego (no już lepsze to niż siedzenie w domu).

Powrót i siedzenie z nim dalej. Poszedł spać na jakąś godzinę i 15 min. Tyle miałam czasu, aby ogarnąć

cały dom. Kiedy kończyłam mały sie obudził i już byłam pod presją końcówki sprzątania i pójścia do niego.

Chciałam zjeść obiad, bo bylam bardzo głodna, ale młody jeszcze chciał to i tamto.

Włączyłam mu bajki i poszłam zjeść. A potem siedziałam z nim do 18.

Po 19 poszłam jeszcze przygotować go do snu i poszłam prasowac.

Oczywiście do tego wszystkiego dochodził ból kręgosłupa cały czas.

Wieczór zleciał tak jakby ktoś pstryknał palcem. Tak samo noc.

Wstałam rano i wszystko zaczęło się od nowa..

Teraz chwila odpoczynku przy notce i herbatce.

Męczy mnie brak czasu na dłuższy odpoczynek, brak czasu, aby swobodnie pisać.

Brak czasu i możliwości bycia dłuzej samej ze sobą- bez obowiązków.

Nadzieją jest wyjazd w marcu. Wiem, że wtedy będę miała szansę odpocząć i pobyć sama ze sobą

przez aż 5 dni!  Będzie spanie ile chce, chodzenie i jeżdżenie gdzie chce. Zakupy, zero domowych obowiązków i totalny luz.

Gdyby nie widok na taką przerwę byloby ciężko.

Gdyby nie wolne na tygodniu chyba bym nie dała rady.