.

Przyszedł czas na powrót do pracy.

Ciężko jest wrócić w ten ciąg roboty.

Plusem jest to, że doszła kolejna osoba pod moje skrzydła do szkolenia dzięki czemu mam zmniejszony wysiłek fizyczny. Można spokojnie wejść w tryb.

Pomału próbuje wracać do aktywności fizycznej, póki co idzie to opornie, ale mam nadzieję, że niedługo wrócę do formy :3 

Pewne sprawy powodują kolejne problemy z sercem i częste mierzenie parametrów.

Bezsenność męczy, coraz krótszy czas snu, coraz częstsze przebudzenia i problemy z zasypianiem.

Tylko spokój uratuje ten cały syf, który trzeba ogarnąć. 

Zaczynam się trochę gubić w tym co się dzieje wokół mnie.

Jakby wszystko działo się bez Mojego udziału.

Tracę kontrolę.

Próbuję ją odzyskać kręcąc się w czarnej otchłani szukając tego małego światełka, by się uwolnić.

Mam wrażenie, że stawiam mury przed sobą.

Mam wrażenie, że burzy się mój świat, a ja zamykam się znów w bezpiecznej przestrzeni.

Pewne części mnie, zamknęły się. 

Nie zawsze może być dobrze, najważniejsze próbować dążyć do stabilności, a tej mi brakuje.

Brakuje mi normalności, banalnych pozytywnych uczuć i emocji.

Brakuje mi trochę siły do ciągłego naprawiania wszystkiego. 

Brakuje mi trochę mnie we mnie.

Mam nadzieję, że znajdę niedługo tą cząstkę siebie, nim pernamentnie ucieknie i się zamknie.