15.

Noo, w końcu sie udało dobic ;> na następny wpis nie ma określonych 'fajnych' ale zaskoczcie mnie, dobijcie duużo ;dd

Znów dźwięk sms'a. Biorę telefon do ręki i znów znika nadzieja. Mała, to tylko reklama z simplusa. I znów muszę się powstrzymać, żeby nie jebnąć tą komórką o kafelki. Czasami moja naiwność mnie przeraża, ale co mam zrobić ? Wiem też, że 'Nadzieja - matką głupich' - widocznie jestem głupia, ale nie umiem się jej wyzbyć.

- Popełniłam wiele błędów. 
- Na przykład? 
- Ty. Tak, zdecydowanie jesteś jednym z nich.

Mówią mi: ty nie masz problemów, ty niczym się nie martwisz, masz wszystko co chcesz, zawsze chodzisz uśmiechnięta... Tak wiem, umiem dobrze grać.

Znasz to uczucie, kiedy podobasz się każdemu przystojniakowi ? Kiedy kocha się w tobie tylu facetów, że nie masz pojęcia kogo wybrać ? Spoko, ja też nie.

- fragles ! 
- idiotka ! 
- gremlin ! 
- a ty masz śliczne oczy ! 
- teraz to przegiąłeś przystojniaku ! 
- też Cię kocham ślicznotko

Szłam przez most kiedy nagle przyszła mi do głowy pewna myśl, co by było gdybym podeszła do barierki i skoczyła. Co czułabym spadając, wiedząc że już za chwilę wszystkie moje problemy jak i części ciała roztrzaskają się na drobne kawałki. Jakby to było wiedzieć że za moment to wszystko przestanie tak cholernie boleć, skończy się cały strach, całe cierpienie i cały ten smutek. Jak to by było wiedzieć że za moment przestanę istnieć, a co najważniejsze przestanę czuć, oddychać tym toksycznym powietrzem. I choć wiedziałam, że to tylko takie moje chore urojenia to w pewien niebezpieczny sposób zaczęłam zbliżać się do owej poręczy i wystraszyłam się, wystraszyłam się, bo czułam, że w rzeczywistości byłabym do tego zdolna a nawet chciałabym to zrobić. Tak bardzo się bałam, marzyłam by znaleźć się w bezpiecznej odległości, by być już w domu. To niewiarygodne do jakiego stanu emocjonalnego doprowadził mnie ten skurwiel, to chore.

- weź szklankę.
- wziąłem. i co ?
- upuść ją.
- rozbiła się, co dalej ?
- teraz ją przeproś i zobacz czy się znowu pozbiera...

Owszem, mam ciężki charakter, trudno ze mną wytrzymać i wiecznie stwarzam problemy. Lubię pakować się w kłopoty, ranić innych, którzy odwdzięczają się tym samym i ryczeć cały dzień w poduszkę. Często się zdarza nie panować nad sobą i wybuchać furią w nieodpowiednim momencie, chodzić cały dzień w dresie, za dużej koszulce, nierozczesanych włosach i kieszeniami wypchanymi chusteczkami. Czasem wystarczy, że ktoś wspomni o nim, wybucham płaczem, tęsknota nie daje się powstrzymać. Więc proszę nie mówcie, że jestem silna i dam radę bo wszyscy wiemy, że taka opcja nie istnieje.

Przechodzę koło łóżka, chce mi się spać , przechodzę koło lodówki, chce mi się jeść , przechodzę koło książek i kurwa nic . !

Dobrze jest sobie czasem popłakać. Gdy potem wyrzucasz te wszystkie mokre chusteczki, masz wrażenie jakbyś usuwał wszystkie swoje żale i smutki.

tylko ona widziała mnie w stanie opłakanym i zapłakanym - z pokręconymi od wilgoci włosami, rozmazanym tuszem, z zaczerwieniałymi policzkami i podkrążonymi oczami, w starym dresie i kapciach z dziurami. tylko ona potrafiła otrzeć mi łzy nie używając do tego chusteczki. tylko ona skopała by tyłek każdemu frajerowi który by mnie dotknął. tylko ona ma tak samo zrytą banię jak ja. tylko ona wie o mnie wszystko i tylko ona tego nie wykorzysta. tylko ona - przyjaciółka.

Nie potrzebuje kogoś, kto będzie mi mówił jaka jestem 'wspaniała', tylko kogoś kto pomoże mi wstać, gdy będę spadać.

Dzisiaj, całkiem przypadkiem zobaczyłam Twoje zdjęcie. Poczułam takie małe ukłucie, ale zajęłam się czymś innym i kompletnie zapomniałam. Tak kochanie, już nie jesteś królem mojego życia. Teraz ja rządzę swoim światem.