Usiadłaś obok mnie. W auli pełnej pustych miejsc, wybrałaś akurat te obok mnie. Twoje koleżanki usiadły kilka rzędów dalej, a ja nie mogłam się nadziwić, że jesteś akurat w tym miejscu. Dlaczego? Przecież olewałaś mnie przez ostatnie dni, a dziś nawet na mnie nie spojrzałaś podczas większości zajęć. I w momencie, kiedy już się praktycznie pogodziłam z tym, że nie mam u Ciebie szans, Ty robisz coś takiego. Co mam myśleć? Moje serce zrobiło milion obrotów i mam wrażenie, że doznałam chwilowego zawału. Bo jak to? Ty, obok mnie, tak po prostu, bez swoich przyjaciółek? Co Ty mi robisz, dziewczyno? Nie mogłam usiedzieć, myślałam, że zwariuje. Twoja obecność mnie przytłaczała, a w głowie toczyłam wojnę. Chciałam, żebyś była obok, a z drugiej strony, miałam ochotę uciec, bo wiem, że mnie wykończysz. Jestem zauroczona w niebieskich oczach i tym słodkim uśmiechu. W tym jak delikatna i inteligenta jesteś. I co z tego, że przepadałam, skoro nie jesteś dla mnie? Nie mogłabyś mnie chcieć. Nie jestem zbyt dobra.