lubię dziwne kolory i lubię przesadzać.  jestem dziwna: nikogo to nie zaskoczy jak pójdę na spacer na pole, żeby pokrzyczeć. mnie też to przestało dziwić jakiś czas temu. masz coś do powiedzenia, powiedz, posłucham, nie usmiechnę się kpiąco znad swojego ego, raczej pokiwam głową- tak, wiem, że wydaje ci się, że nie umiem robić zdjęć. tak, wiem, że wolisz mieszkać w szufladzie, w teczce z podpisem 'jestem normalny' zamiast przeskakiwać wszędzie, gdzie się tylko da, z opinią 'moją oryginalność trudno jest sklasyfikować'.

edit: moja złośliwość każe mi przypomnieć, że nie zaczynam znów dodawać tutaj zdjęć ze względu na pragnienie komentarzy 'ślicznie- pięknie'. jak mam ochotę sobie podniesć samoocenę robię to w inny sposób. po prostu mam ochotę gdzieś pobełkotać.