Przeczytaj proszę !

Około 180 dni, 24 tygodni i 6 miesięcy. PÓŁ roku. W ciągu tego czasu poznawałaś go kawałek po kawałeczku, centymetr po centymetrze. Wiesz o nim bardzo dużo, może nawet więcej niż jego przyjaciele. Bardzo możliwe, on nie miał za wielu przyjaciół, był typem samotnika. Nie lubił obracać się w większym gronie, wybrał te kilka najważniejszych osób, Ty BYŁAŚ jedną z nich.

Codziennie dowiadywałaś się nowych rzeczy. Wzbogacałaś swoją wiedzę na jego temat, po czasie już wiedziałaś jak zareaguje w danej sytuacji. Tak to jest że jak ktoś z kimś duzo przebywa to uczy się jego zachowań, reakcji...A Ty znałaś go doskonale. A teraz ? Teraz ta znajomość przesłonięta jest czarną kurtyną, dość ciężką by zapomnieć i dość ciemną by nie myśleć. I chyba trochę Ci głupio. Że ona, tak ONA. Wie o nim mniej od Ciebie i to ona z nim teraz jest, to ona jest jego kochaniem, kotkiem, miłością i szczęściem. Jest jedyna, niepowtarzalna i na zawsze. Ty też miałaś być na zawsze. Kiedy to komuś mówisz, słowa "na zawsze" wprost ociekają ironią i cynizmem.No i chyba trochę się krępujesz kiedy ktoś Cię o niego spyta bo wszystko dobrze wiesz, a ona nie. I chyba to troche dziwne, ale nadal masz tą pieprzoną nadzieję że on może jednak wróci. I wmawaisz sobie że to nieprawda. Ale już do końca nie wiesz czy tęsknisz za NIM czy tylko za poczuciem bezpieczeństwa, tego że masz kogoś komu możesz powiedzieć wszystko a on nadal będzie Cię kochał. Już nie wiesz i gubisz się we własnych myślach. A strumień myśli przelewa się przez umysł i żłobi koryto wspomnień które z czasem przerodzi się w rzekę uczuć...

Dodaj, kliknij, skomentuj.

Będzie mi bardzo miło :)