"Wyobraził sobie, że słyszy jej głos wymawiający jego imię, jak jego język przesuwa się po jej skórze.. Myśli Gabriela pędziły z prędkością światła, widział, jak bierze ją w ramiona, całuje i tuli. Jak układa na biurku i wciska się między jej kolana, a ona szarpie go za włosy, zdziera sweter, koszulę, rozwiązuje muszkę i rzuca ją na podłogę..

Palcami rozczesuje fale jej włosów, delikatnie muska nimi jej szyję, sprawiając, że każde miejsce, każdy por jej skóry oblewa się szkarłatem: trąca nosem jej policzek, ucho, piękną mlecznobiałą szyję. Czuje jej puls i ten spokojny rytm uspokaja go: czuje bicie jej serca, jak przyspiesza pod wpływem jego dotknięcia. Niepokoi go myśl,  czy są dostatecznie blisko, czy ich serca biją synchronicznie..

Początkowo jest bardzo nieśmiała. Ale on łagodnie nalega, szepcząc jej we włosy słodkie, uwodzicielskie słowa. Mówi jej wszystko to, co chciałaby usłyszeć, a ona mu wierzy. Jego dłonie zsuwają się z jej ramion cal po calu, by dotknąć pięknych niewinnych zaokrągleń, zachwycająco rozkwitających pod jego rękami. Bo przecież żaden inny mężczyzna nie byłby w stanie tak jej dotykać.

Wreszcie uległa! Całują się zachłannie, bezprzytomnie. Ich języki plączą się, tańczą razem tango, rozpaczliwie, tak jakby nigdy nie miały przestać. Ma na sobie za wiele ubrania. Próbuje ją od niego uwolnić i pokrywa jej cudowną porcelanową skórę pocałunkami - lekkimi jak puch. Ona rumieni się jak Ewa w raju, ale on scałowuje z jej to zmieszanie. I już jest naga i otwarta na jego wejście, czując jego wielkie uwielbienie. A on wychwala ją w hymnach i odach, szepcząc słodko i pieszczotliwie : kochanie, słodka moja, najdroższa, cudowna... A ona już nie jest zażenowana, ufa mu bezgranicznie i nie myli się. Pragnie, więc dać jej tyle radości, ile on zaznał w takiej chwili. Ale pragnie też czuć, jak pręży się pod nim, bez tchu, namiętnie, z nieruchomymi i szeroko otwartymi oczami płonącymi pożądaniem."