serce wilka...ciało kobiety... 

Kolejny dzień za dniem płynie, dążymy do lepszego jutra, ale na razie nie jest łatwo. Będąc poza granicami miasta lub kraju łatwo zostac człowiekiem widmo, o którym sie zapomina, czasem opowiada i przeżywa gdy się czasem pojawia. Wiem że zostanę człowiekiem widmo. Snuć będę swoje niesamowite życie na obczyźnie, przyjaciele zapominają. niektórzy znajomi pamiętają nadal ty się starasz, zobaczymy czy warto. Są ludzie warci zachodu, będąc tu na zachodzie nie zapominam o nich tam, niektórzy nie zapominają o mnie-na razie. Nie wiem co będzie dalej, kto będzie myślał o mnie oprócz matki we łzach, która sama mnie tu posłała nie świadomie. Może na lepsze życie, na pewno uciekając przed tamtym życiem. Tu inwestujemy w siebie a to daje nam przyszłość a w Polsce inwestujemy przyszłość a tracimy siebie. Teraz szukam siebie pośród obcych drzew, pośród obcych ulic, pośród obcych. ze strachu patrze tylko na siebie... bo ich jutro już nie będzie...  ? ja pójdę dalej a oni zostali, oni są wszędzie tam gdzie zapisała się moja historia i zawsze tak samo obojętni...