fire and grace 

"- Czy należałeś do tych, którzy się do tego przyczynili?

Odwrócił się gwałtownie. Oparta o sosnę driada miała włosy w kolorze srebra, było to widoczne nawet w półmroku świtu.

- Wielce paskudny widok - powiedziała, krzyżując ręce na piersi. - Ktoś kto wszystko stracił. Wiesz, śpiewaku, to ciekawe. Swego czasu wydawało mi się, że wszystkiego nie można stracić, że zawsze coś zostaje. Zawsze. Nawet w czasach pogardy, w których naiwność potrafi zemścić się w najokrutniejszy sposób, nie można utracić wszystkiego. A on... On stracił kilka kwaterek krwi, możność sprawnego chodzenia, częściową władzę w lewej ręce, wiedźmiński miecz, ukochaną kobietę, zyskaną cudem córkę, wiarę... No, pomyślałam, ale coś, coś przecież musiało mi zostać? Myliłam się, On nie ma już nic. Nawet brzytwy.

Jaskier milczał. Driada nie poruszyła się.

- Pytałam, czy przyczyniłeś się do tego - podjęła po chwili. - Ale chyba pytałam niepotrzebnie. To oczywiste, że się przyczyniłeś. To oczywiste, że jesteś jego przyjacielem. A jeśli ma się przyjaciół, a mimo to wszystko się traci, jest oczywiste, że przyjaciele ponoszą winę. Za to, co uczynili, względnie za to, czego nie uczynili. Za to, że nie wiedzieli, co należy uczynić.

- A co ja mogłem? - szepnął. - Co ja mogłem uczynić?

- Nie wiem - odpowiedziałą driada.

- Nie powiedziałem mu wszystkiego...

- To wiem.

- Nie jestem niczemu winien.

- Jesteś.

- Nie! Nie jestem...

Poderwał się, trzeszcząc gałęziami legowiska. Geralt siedział obok, trąc twarz. Pachniał mydłem.

- Nie jesteś? - spytał chłodno. - Ciekawość, co też ci się przyśniło. Że jesteś żabą? Uspokój się. Nie jesteś. Że cymbałem? A, w takim razie to mógł być sen proroczy.

Jaskier rozejrzał się. Byli na polanie zupełnie sami.

- Gdzie ona... Gdzie one są?

- Na skraju lasu. Zbieraj się, czas na ciebie.

- Geralt, ja przed chwilą rozmawiałem z driadą. Mówiła wspólnym bez akcentu i powiedziała mi...

- Żadna z tego oddziału nie mówi wspólnym bez akcentu. Przyśniło ci się, Jaskier. To jest Brokilon. Tu niejedno może się przyśnić."

fragment książki "Wiedźmin: Czas Pogardy" A. Sapkowski

Zachęcam do małej refleksji. Jeśli jeszcze jest ktoś kto nie czytał książki - jest zabawna i zaskakująca, naprawdę polecam :)

Poznajcie Bartka :)