~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

www.wierszykowo-polandowo.blogspot.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Najgłębszy smu­tek szczęścia, że wszys­tko przemija. 

To właśnie Ty jes­teś do­wodem na to, że wszys­tko przemija. 

Jak łat­wo z oso­by blis­kiej stać się naj­większym wrogiem. 

Cza­sami wy­daje mi się,że mie­szkają we mnie dwie oso­by.Jed­na jest duszą,a dru­ga ciałem. 

Mi­mo wszys­tko so­bie radzę. Żyję, chodź wciąż leżę. Gdy­bym so­bie nie radziła, już daw­no by mnie tu­taj nie było. Umarłabym. Leżałabym wciąż. 

Kto ucieka przed cier­pieniem, jest jak wo­jow­nik, który pod­da­je się przed walką. 

Wzrok nie sięga tam gdzie do­sięga miłość. 

Mu­zyka i ob­raz wys­tar­czą sa­me so­bie. Nie pot­rze­bują języ­ka. Są po­nad tym... 

Mo­ja oso­bowość, wy­daje się być spójna i swois­ta, pew­ne­go rodza­ju zbiorem ory­ginal­nych war­tości i idei, jest cnotą, lecz nie wszys­tko to jest w niej uporządko­wane, więc czy­ni ją to nieidealną. 

Cier­pię, bo nie kocham. 
Nie kocham, bo boję się cierpienia. 

In­ternet - dla jed­nych ok­nem na świat, a dla dru­gich drogą, która pro­wadzi na manowce. 

Każdy dzień in­nym, jest chodź wy­daje się, że są ta­kie sa­me ... otwórz ser­ce a uj­rzysz różnicę . 

Bo to co prag­niemy jest nam trud­no zdo­być . A to co jest nam obojętne , jest na wy­ciągniecie re­ki . 

Mi­mo, iż widzi­my wciąż jes­teśmy ślepi... 

To, cze­go nie dos­trzeże ludzkie oko, poczu­je serce.