"Boimy się kochać, ale chcemy być
kochani.
Boimy się odpowiedzi wprost, ale
lubimy zadawać pytania.
Boimy się szczerości, ale zawsze
żądamy jej w stosunku do siebie.
Boimy się zrobić pierwszy krok, ale
czekamy, by ktoś zrobił go w naszą
stronę.
Boimy się otwartości, ale nie mamy
zahamowań, by zranić bliźniego.
Boimy się zaufać, ale obrażamy się,
gdy ktoś nam nie wierzy.
Boimy się być niepotrzebni, ale
lekceważymy ukochane osoby.
Boimy się podejmować decyzje, ale
zrzucamy wszystko na los.
Boimy się odpowiedzialności i
oskarżamy innych o swoje
niepowodzenia.
Boimy się opinii tłumu, ale sami
łatwo oceniamy innych.
Mówimy nie kochasz mnie, aby ktoś
zapewnił nas, że to nieprawda.
Mówimy zimno mi, kiedy chcemy,
by ktoś nas przytulił.
Mówimy ja ciebie też w odpowiedzi
na słowa o miłości, jakbyśmy
odpowiadali na czyjeś uczucie i nie
brali odpowiedzialności za swoje
własne.
Mówimy wszystko mi jedno,
podczas gdy coś nas dotyka i rani.
Mówimy zostańmy przyjaciółmi, ale
nie mamy zamiaru się przyjaźnić.
Mówimy mamo, tato, nie wtrącajcie
się w moje życie!, ale zrzucamy na
nich swoje problemy.
Mówimy niczego już od ciebie nie
potrzebuję, gdy chcemy dostać to,
na czym nam zależy.
Mówimy kiedyś nie byłeś taki,
podczas gdy sami też byliśmy inni.
Mówimy nie chcę żyć, gdy chcemy,
aby ktoś nas pocieszył.
Mówimy dam sobie radę, gdy
potrzebujemy pomocy.
Mówimy to nie jest najważniejsze,
gdy chcemy przekonać siebie do
pogodzenia się.
Mówimy jest mi dobrze bez ciebie,
podczas gdy na siłę szukamy kogoś,
kto wypełni nasze życie.
Mówimy ufam ci, gdy jesteśmy
targani brakiem zaufania.
Mówimy robisz to specjalnie!,
podczas gdy sami robimy to samo.
Mówimy już o tobie zapomniałem,
podczas gdy stale myślimy o tym
człowieku.
Mówimy to koniec, kiedy chcemy,
by to trwało, ale na naszych
warunkach.
Mówimy nie odebrałem telefonu, bo
byłem zajęty, podczas gdy po prostu
baliśmy się rozmawiać.
Mówimy zawsze, nigdy, nie mając
świadomości, co to oznacza, gdy
chcemy nadać przekonującą siłę
swoim słowom i nie jesteśmy w
stanie dowieść tego czynami. "