Minął kolejny rok. Kolejna wiosna, lato, jesień i zima, kończąca kolejny cykl. Ten rok był zdecydowanie podróżniczy. Byłam w siedmiu krajach, byłam na wymarzonej podróży. Byłam w 7 stolicach Europy. Leciałam samolotem, cztery razy, co daje jakieś 4000 kilometrów, jechałam autobusem przez pół Anglii, do Holandii w jedną stronę też jest 1000 kilometrów, na podróż zużyłam kolejne ponad 2000 kilometrów, trzeba jeszcze pamiętać o podróżach z Niemiec do Polski, około 650 km w jedną stronę, kilka razy do roku. Ten rok wystawił moje relacje z przyjaciółmi, na dużą próbę. Ale przetrwały. Mają się dobrze i po nowym roku znów się z Nimi zobaczę! Zyskałam nowy tatuaż, spełniłam swoje największe marzenie, stając u wejścia na Peron 9 i 3/4 w Londynie. Mam niesamowite doświadczenie w pakowaniu się i rozpakowywaniu. Jestem w tym mistrzynią, może napiszę poradnik: jak spakować się szybko, schludnie i niczego nie zapomnieć? Haha. Podjęłam ważną decyzję dotyczącą relacji z moją rodziną. Odcięłam się, prawidłowo. Teraz mam dom, a w sumie mieszkanie  jeden pokój z kuchnią i osobną łazienką i małym korytarzykiem, w małej miejscowości w Niemczech, blisko do miasta i do pracy. Przez cały rok miałam średni dostęp do internetu, dlatego tak rzadko tu bywałam. Ale nie mogło by zabraknąć podsumowania, jak co roku, odkąd założyłam tego fotobloga, więc gdy tylko skończę pisać, pójdę do samochodu, bo tam mam najlepszy internet hahaha. Liczę, że los podaruje mi wymarzoną umowę o pracę i że będziemy, ja i mój M. mogli zostać tutaj, w jednym miejscu dłużej niż kiedykolwiek wcześniej. Mam spore plany na 2018 rok. Zaraz uhonoruję je i spiszę na kartce, pozwalając by naprawdę zaistniały. Dostałam na gwiazdkę wszystkie części Harrego Pottera, teraz mogę czytać bez końca. Chciałam podziękować Ciotce Justynie, że za każdym razem kiedy przyjeżdżałam do Polski, potrafiła znaleźć dla mnie czas, że chciała wiedzieć co u mnie i chciała mi mówić co u niej, za to że nadal jest głosem rozsądku w moim życiu. Marta  byłaś i jesteś tą przyjaciółką z obrazków z bezlitosnych, typu: Ja, prowadząca moich przyjaciół na drogę złych decyzji i alkoholu, ale umiesz słuchać i nie oceniasz, dziękuję Ci że mnie rozśmieszałaś i że jesteś taka hm, pierdolnięta? Teraz Piotrek, lat 21. Nie chce mi się liczyć ile się znamy, ale jesteś i zawsze byłeś. Nigdy mnie nie zawiodłeś, zawsze mogłam Ci ufać. Dzięki, że tankujesz mi auto, za każdym razem kiedy przyjeżdżam i że palisz ze mną papierosy, oglądając burzę z piorunami. Paulina, moja stara przyjaciółko z podstawówki, jestem dumna z Ciebie i z Twojej mądrej głowy, z tego że tak bardzo się starasz na studiach i że jesteś, to wiele dla mnie znaczy. I na samym końcu M. Jak rok ma 365 dni, to spędziliśmy razem jakieś 350, spędzamy ze sobą całe życie i nadal chcemy ze sobą rozmawiać, dziękuję, że trzymałeś mnie za rękę, w momentach zgrozy, że umiałeś uratować każdą sytuację, zachowując się zdecydowanie bardziej odpowiedzialnie niż ja, za spełnienie marzeń, za podróże, za plany na przyszłość, za to że mówisz że jestem piękna, kiedy wyglądam jak ziemniak. Za to że mnie kochasz i pozwalasz mi kochać siebie. Amen. Spełnienia marzeń w 2018 roku!