dawno mnie tutaj nie było. bo nie umiem się skupić. ta praca, niby tylko fizyczna ale wyciąga ze mnie całą energię. chcę już wracać do Polski. tylko.. co tam zastanę? nie mam już do czego wracać. a chcę wracać do wspomnień. do lata.. do mojego czerwonego rozklekotanego roweru, do przyjaciół. których już nie ma. Boże zawsze się nad tym rozczulam. ale nie tym razem. czas się opanować. jestem taka zmęczona.. wszystko mnie boli. bolą mnie mięśnie. byliśmy w Londynie i w sumie to było okey. nic ciekawego oprócz tych kilku bardzo znanych miejsc. coraz bardziej się boję. ataki terrorystyczne są coraz częściej. jest bardzo niebezpiecznie, a ludzie nic z tym nie robią. palą świece i się modlą.. nigdy nie wierzyłam że to kiedykolwiek może pomóc. zastanawiam się co by było gdyby pod moim domem, pod moim jedynym oknem w pokoju rozpętała się jakaś strzelanina.. niedługo będę mieć nowy tatuaż, ale za bardzo to się jakoś nie cieszę.. bo to takie na szybko i chyba byle jak. tylko Sławek mógłby mnie uszczęśliwić dziarając. a teraz to będzie taka dziara na odpierdol. tak czuje i nie chodzi że nasz kolega tatuażysta to spierdoli. wcale nie, po prostu jakoś tak czuję. w lipcu idziemy na wesele, to będzie moje pierwsze wesele w życiu. moja przyjaciółka Anka Słoneczko wychodzi za mąż. kurde jak ten czas szybko leci. kupuję sobie różne rzeczy, ale w sumie gdy już je mam, to zastanawiam się co dalej.. chciałam i mam. no dobra mam i co kurwa mać dalej, mam zrobić ze swoim życiem?! mam tylko pracować żeby kupować i tak kurwa w kółko?! nie chcę tak. i mnie to nie jara. chcę stąd uciekać, bo doskonale wiem że europa niedługo spłonie i to calutka caluteńka, mam nadzieję że oprócz Polski oczywiście. i wiem jeszcze że europejczycy (specjalnie napisałam z małej litery bo to słowo przestało mieć jakiekolwiek znaczenie. bo czuję że europy już niedługo nie będzie, tylko będzie europa muzułmańska. w sumie trochę się boję w intetnecie pisać swoje poglądy, bo jeszcze mnie znajdą i zabiją ale..) żyją po to żeby pracować. a ja chcę pracować po to żeby żyć. chcę wyjechać, nie martwić się że nie zabrałam czegoś w walizkę, bo chcę jechać do miejsca gdzie takie rzeczy nie mają większego znaczenia. ale to jeszcze daleko w czasie osadzone marzenia. bolą mnie różne rzeczy.. jest mi smutno, bo nie umiem być odważna i powiedzieć tego co czuję i cierpię sama w sobie, ponieważ tak często Cię ranię. zbyt często. wiem że powinnam inaczej. wszystko jest we mnie źle. chcę już przytulić moją siostrę. amen.