Najukochańsza <3

Odkąd zabrałam Doti ze szkółki widzę u niej dużą zmianę,

ale pn.-czw. stoi na padoku, więc szukam jej jakiegoś dzierżawcy.

Dałabym ją do jazdy po kosztach żeby miała ruch.

Było dwóch chętnych, ale ... nie dało rady :)

Niby wiem, że mój koń nie jest łatwy do jazdy.

Nie jest typowym tuptusiem szkółkowym do klepania pupy ;)

Potrafi już sporo, ale też trzeba chcieć przełamać u niej pierwszy opór,

wtedy ona wsłuchuje się w człowieka i współpracuje.

Nie mniej ludziom brak cierpliwości. Raz ich wywiezie, zbuntuje się i już rezygnują.

Przy czym bunt nie oznacza brykania, czy stawania dęba.

W sumie powinnam mieć to w nosie, ale tak jakoś mi jej żal :(

Jest takim CUDOWNYM, KOCHANYM koniem, taką PRZYTULANKĄ końską <3

a jednak ludziom szkoda czasu by ją poznać...

I kiedy tak patrzę w te jej piękne, smutne oczy zastanawiam się co by było,

gdybym wtedy  jednak stwierdziła, że jest za stara i jej nie kupiła ...