A czy to ważne? FERIE!

Cześć

Na zdjęciu jest moja A, do której prawdopodobnie idę się bawić na walentynki. Uwielbiam imprezy u niej, uwielbiam jej wspaniałą piwnicę, uwielbiam tą atmosferę!

Jeszcze tylko jeden dzień i mogę się cieszyć dwutygodniową wolnością, przynajmniej wolnością od szkoły. Dzisiaj już nawet H, jeśli się pojawi, nie zepsuje mi humoru. I mam nadzieję, że ja nie popsuję humoru innym (wzięłam dzisiaj drożdżówkę, czy jak to właściwie nazwać, z ciasta francuskiego, więc nie będę prześladować każdej na w-fie, co ma słodkiego. Jestem kompletnie uzależniona od słodkiego smaku, nie przeżyję bez niego dnia. Zresztą i tak nie mam dzisiaj w-fu - kolejny plus).

Mam lekki zastój w realizowaniu książki o zmienianiu swojego życia, ze względu na nagrywanie wizualizacji. Wkurza mnie to, jak moja mama wchodzi do pokoju i pyta się "co to?" , mimo że nagrywam cicho. Cóż, takie uroki domu, w którym wszystko słychać.

Myślę, że ferie są stanowczo za krótkie, ale dobrze że przynajmniej są. Wakacje trwają dwa miesiące, w takim razie dlaczego nie przedłużyć by ferii do miesiąca? Uczą nas tylu niepotrzebnych, głupich rzeczy, banałów, pseudo-ciekawostek, które z ciekawością nie mają nic wspólnego, że gdyby to wszystko zlikwidować... Mielibyśmy znacznie wydłużone ferie i wakacje. Bez problemu.

Ale nie, to wręcz skandal! gdybym miała się nie nauczyć, jaki jest skład czegośtam w czymśtam w miękiszu liścia.

Gdyby zdarzyła się taka nieprawdopodobna sytuacja, i byłoby mi to gdzieś dalej w życiu potrzebne, to sprawdziłabym w internecie lub książce. W takim razie po co uczyć się tego na pamięć?

Jestem zmęczona szkołą, więc dobrze, że ferie przypadają akurat teraz, nie mam już siły się uczyć nawet na ważniejsze sprawdziany. Cholera, po co ja gadam jeszcze o sprawdzianach, skoro dzisiaj jest już ostatni dzień, i żaden sprawdzian mnie nie czeka?

Szkoda, że ta wolność dotyczy tylko odpoczynku od szkoły. Najwidoczniej mam zbyt wygórowane pojęcie wolności oraz nie dopuszczam do siebie tego, że to poczucie wolności po prostu nigdy nie będzie mnie dotyczyć. Nie można być troszkę wolnym. W połowie wolnym. Ja chcę poczuć pełną wolność, swobodę myśli, wszystkiego, szczęście, beztroskę naraz. Jadąc gdzieś w przestrzeń.

Ju, pamiętaj że wychodzimy gdzieś w ferie, o ile mi tyłek nie zamarźnie.

I tak już nie mam większych powodów do marudzenia na pogodę, temperatura nie jest taka zła w porównaniu z dużymi mrozami, do widoku śniegu już się przyzwyczaiłam, trudno, nie mogę nic zrobić.

Szukam białej sukienki w wisienki. Ewentualnie inne owoce. I cytrynowej w czarne groszki. Nigdzie nie mogę takich znaleźć. I bez tych marszczonych rękawów, któe są teraz na wszelkich bluzkach, sukienkach itd.

W drugim semestrze moja klasa ma się powiększyć o jednego chłopaka. Świetnie, następne chodzące określenie idotyzmu. Stawia to przede mną pytanie. Można nie być w tym wieku idiotą?

Już nie wiem co by było gorsze, ograniczony dres z zasobem słów "żal, lol, chyba z ciebie (i to by było na tyle)" nałogowo grający w cs'a czy słuchający modern rocka skate przekonany o swej zajebistej wyjątkowości... o podobnym zasobie słów. To już chyba taka choroba, na którą zapadają ludzie w moim wieku w tych czasach.

Nieważne, jak mówiłam, nic nie zepsuje mi i tak humoru!

www.formspring.me/walewasxd - pytania.?

Aha, i zapomniałam dopisać, że pewnie nic nie dodam w ferie.