just stuck to myself 

niech będzie, dla klaudii, której płaszcz mam na sobie xd i która przerabiała to zdjęcie;d

chciałam tylko powiedzieć, że ten świat jest nienormalny. albo to ja jestem nienormalna. do dziś przestrzegamy kodeksu hammurabiego. ktoś nas nie lubi- my też zaczynamy go nie lubić. ktoś nas nadepnie- i my natychmiast chcemy mu oddać. pewnie piszę głupoty. 

jej, czytam właśnie książkę o psychologii opartą na serialu "doktor house". co z niej wynika? głównie to, że niczego nie robimy bezinteresownie. pomagamy, by samemu czuć się lepiej. podam teraz przykład codzienności, z którego nawet nie zdajemy sobie sprawy. przykładowo, lajkujemy komuś zdjęcie, po to, by też nam ludzie lajkowali lub by po prostu lizać dupę. ojej, tak samo jest z dawaniem "fajnych" na fotoblogu. cóż, wszyscy jesteśmy egoistami:)

wszystko mi, co mi wpadnie do głowy, chcę tu napisać, gdyż to mój ostatni wpis, przynajmniej na tym fbl. pewnie założę jeszcze dziś innego fbl, ale mniejsza.

nie rozumiem ludzi, którzy sądzą, że dzięki drugiej osobie znajdą szczęście. onienienie, najpierw musimy nauczyć się odczuwania szczęścia samotnie. chyba. ech, czy nie jesteśmy szczęśliwi, że choćby świeci słońce? że możemy się nażreć? że nie mamy jakichś lekcji w szkole?

nic nie ma sensu = wszystko ma sens.

teraz ja oleję was wszystkich, tak jak wy wszyscy olewacie mnie:) od dzisiaj nie będę zamulać.

so, see you!

aa, i jeszcze przepraszam, jeśli kogoś uraziłam, ale nie czytałam drugi raz tej beznadziejnej notki, ponieważ nie chce mi się wnikać w każde słowo. pewnie i tak napisałam coś bez sensu.