Niedziela,

Wiesz jakie to uczucie , gdy mijasz czlowieka na ulicy i zwracasz uwage na najmniejsze szczegóły charakteryzujące nieznajomego. Jeśli jest to postać , która Cię intryguje to analizujesz każdy detal dotyczący wyglądu, potem skupiasz się na tym jaką może byc osobą dla rodziny, znajomych i jaką osobą bylaby dla Ciebie. Taki sam przebieg sytuacji istnieje, kiedy poznajesz nową osobę, podajesz jej rękę i uśmiechasz się żeby przelać na obcego czlowieka wiadomość,że jestes ciepłą i sympatyczną osobą. NIe zastanawiasz się wtedy jaka jest, tylko co myśli patrząc na Ciebie.

   Poznajesz setki, tysiące a nawet nieskończoną ilość osób. Te, które każdego ranka z kawą w ręku mijasz na ulicy i te, których ściskasz dłoń w geście przywitania. Faktem jest ,że te osoby odróżniasz od siebie przez przeciągnięcie w myślach kreski i ustaleniem faktów. Nieznajomy na ulicy przeważnie nim zostaje , więc nie interesuje Cie co o tobie myśli, natomiast ten do którego uśmiachasz się trzymając jego dłoń jest istotniejszy.

   W ten sposób poznałam jego. Byl typowym nieznajomym , którego minęlam oraz tego do którego podeszłam by się poznać. NIe zastanawialam się co o nim myslę, nawet nie zapamiętalam imienia. Był mi obojetny. Jednak coś mnie zaintrygowało, przyciągalo mój wzrok tak ,że chcialam wciąz na niego patrzeć. Chcialam by on patrzyl na mnie. Czulam cieplo bijące od niego i coś co pokrywalo mnie w calości, jednak nie widzialam co to jest. Jego uśmiech sprawial ,ze moje policzki robiły się czerwone, że mój wzrok stal się wstydliwy i że ja calkowicie rozpływam się kiedy na mnie patrzył. Jego obecność sprawiala ,że moja myśl o poznaniu jego duszy skraplała się w jedną calość. Zapragnęłam poznać  barwę jego glosu obijąca się o moje pragnienie uslyszenia jej. Zaspokoiłam głód. A nieznajomy sprawil ,że byłam pod jego urokiem. Bezbronna, pragnąca jeszcze wiecej.