I feel your heartbeat... 

Kiedyś robiłam zdecydowanie więcej zdjęć. Brakuje mi tego. Brakuje mi również wielu innych rzeczy, ale cóż. Tęsknię za tamtymi czasami, kiedy wszystko wydawało się takie proste. Wszystko było piękne i idealne. Nie trzeba było martwić się o przyszłość. Nie trzeba było podejmować decyzji, które mogły raz na zawsze zmienić własne życie. Dnie mijały tak szybko i chciało się zatrzymać ten rozpędzony pociąg. Dziś chciałabym żeby jechał jeszcze szybciej. Chciałabym ominąć wszystkie problemy z niesamowitą prędkością. I chciałabym mieć w tym pociągu niektóre osoby, ale nie przez jeden dzień. Chciałabym, żeby byli przez cały czas. Nieustannie blisko.

Niestety trzeba w końcu zapomnieć o pociągu, który jest tylko wytworem chorej wyobraźni. Trzeba pogodzić się z tym, że nigdy nie będzie łatwo. Kiedyś byłam silna i mogłam przetrwać wszystko. Dzisiaj już sama nie wiem. Gubię się w tłumie ludzi i nie potrafię odnaleźć właściwej drogi. Wiele razy mam ochotę krzyczeć. Krzyczeć na całe gardło, żeby zabrano mnie do miejsca, w którym czuje się najlepiej. Myślę, że chwilowo zgubiłam swoje miejsce na Ziemi.. Chciałabym, żeby ktoś pomógł mi do niego wrócić.

Postanawiam się zmienić. Obiecałam sobie masę rzeczy. Znowu będę silna i niepokonana. Nie będzie problemu, którego nie będę potrafiła rozwiązać. Chcę zostać optymistką. Każdy dzień postaram się pokonywać z uśmiechem na twarzy, a każdą przeszkodę traktować, jako wyzwanie, które dam radę przezwyciężyć. Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Czas zdać sobie sprawę, że życie to także radość i zabawa. Trzeba czerpać z niego to co dla nas najważniejsze, póki starczy sił.

`Jesteś moją prywatną encyklopedią. Posiadasz wszystko czego szukam.

+ Tylko nie zapomnij oddychać.