Nowe opowiadanie - Prolog.

Karmen. Samotna dziewczyna z małymi kompleksami. Nie wierząca w miłość, popełniająca głupstwa. 

To jestem ja. To mój dokładny opis, wlaśnie Taka jestem. Gdyby dodać te wszystkie rzeczy do siebie to praktycznie jestem nikim, nie istnieje na Tej planecie zwanej Ziemią. Można by powiedzieć,że mam wszystko. Mama,Tata,Starszy Brat a nawet Pies. Pełna rodzina która na brak pieniędzy nie może narzekać. Nie jeden człowiek marzy o Takim życiu i w pełni zdaje sobie z tego sprawę. Nie wywyższam się i szanuje osoby mające inną sytuacją rodzinną jak i życiową. Prawie chodzący ze mnie ideał, no właśnie prawie ... Ideały w naszym świecie nie istnieją bo są w naszej głowie. Wiele dziewczyn marzy o konkretnym chłopaku ze standardowymi blond włosami i niebieskimi oczami. Znowu różnie się od innych. Wygląd chłopaka nie ma dla mnie znaczenia, zostałam wychowana w zupełnie inny sposób i pewnie to jest powodem tego, że mając 19 lat ja nadal nie miałam chłopaka,nigdy. Czasami leżąc wieczorem w łóżku w mojej różowej piżamie w baranki dochodzę do pewnych wniosków. Życie wobec nas, zwykłych ludzi jest nie sprawiedliwe. Dziewczyny którym zupełnie nie zależy na przytulańcach,pocałunkach i na cudownych wieczorem tylko we dwoje mają tego pod dostatkiem chociaż tego nie doceniają. Zmieniają chłopaków już nawet nie jak rękawiczki ale chyba jak kolor paznokci u rąk czyli co jakieś standardowe 3-4 dni. Dobry wynik, pozazdrościć. W mojej szkole trudno jest być sobą, wszyscy udają kogoś kim w żadnym stopniu nie są i prawdopodobnie nigdy nie będą. Lalunia o długich paznokciach udaje szanującą się dziewczynę i o dziwo większość się nabiera. Nie mogę tego zrozumieć i chyba nie chcę. Ja jestem sobą i z tym wszyscy mają problem. Nikt mnie nie zauważa. Co do mojego wyglądu nigdy nie zwracałam na to zbytniej uwagi,dbałam o siebie poświecając minimum godzinę na swoje podstawowe poranne czynności. Długie jasne włosy i duże oczy.Z sylwetką nie miałam większych problemów, fakt miałam parę kilogramów na plusie lecz miałam wyćwiczone i jędrne ciało. Nadal się zastanawiam co ze mną nie tak. Jestem nawet skłonna zmienić coś w swoim wyglądzie byle mieć chociaż jedną prawdziwą przyjaciółkę lub żeby ktokolwiek na szkolnym korytarzu powiedział mi cześć. Marzenia? A może warto o nie zawalczyć? 

Coś się udało, minimalny plan w mojej głowie powstał więc zachęcam do czytania i oceniania.

W CZWARTEK CZYLI JUTRO/DZISIAJ BLOKUJĄ MI INTERNET. NIE BĘDĘ GO MIAŁA PRZEZ OKOŁO 2 TYGODNIE TAKŻE MAM NADZIEJĘ, ŻE CHOCIAŻ MINIMALNA CZĘŚĆ Z WAS POCZEKA NA DALSZE CZĘŚCI. 

bUZIAKI.