"[...]Nic nie powstało, nic nie niszczeje.
Nic się nie stanie, nic się nie dzieje. "

To już drugi tydzień wakacji. Nadal nic nie zrobiłam. W prawdzie... próbowałam rysować jakieś pseudo postacie w gotyckich sukienkach (które odrysowywałam ze zdjęć), ale zawsze kończy się na tym, że głowa jest za duża albo postać wydaje się bezpłciowa. Hm....

Osatnio miałam dosyć ciekawy sen. 

Przyszedł do mnie pan. W czerni. Powiedział, że odwiedzi mnie jeszcze do ośmiu razy. A za którymś razem zabije. Natykałam się na niego kilka razy, ale za każdym kogoś spotykałam i on usuwał się w cień. 

...przeszłam obok boiska od kosza (to doprawdy dziwne, że prawie każdy mój sen dzieje się w miejscu, które znam). Spotkałam go przy schodach prowadzących w dół. 

Dziwne było to, że nie uciekałam. Szłam i płakałam. To też było dziwne. Bo myślałam o tym, że już z nikim się nie zdążę pożegnać. Przecież ja jestem egoistką - boję się tylko utraty innych, bólu i tego, jak sobie poradzę bez nich, a nie martwię się, jak oni sobie poradzą beze mnie i co będą czuli...

Szłam z nim ramię w ramię i mówiłam, a on milczał. 

Nie wiem dlaczego, ale sen skończył się tym, że leżałam na łóżku, w miejscu, którego nie znałam, on także leżał, ale na łóźku, które znajdowało się obok i w pewnym momencie odwrócił się w moją stronę i powiedział, żebym zapomniała.

Chciałabym, żeby mi się to przyśniło jeszcze raz. Pierwszy raz od jakiegoś czasu przyśniło mi się coś, co mnie nie przestraszyło.

Za to dzisiaj... może pominę, co mi się dziś śniło. 

Muszę przestać spać w dzień. 

Bo mój mózg w końcu tego nie wytrzyma.