mOje życie, mOje kredki... xD 

Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.
Zostaną po nich buty i telefon głuchy.
Tylko to, co nieważne jak krowa się wlecze.
Najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje,
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna.
Jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy,
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.

Nie bądź pewny, że czas masz, bo pewność niepewna,
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście.
Przychodzi jednocześnie jak patos i humor,
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej.
Tak szybko stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu,
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon,
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy.
Chociaż większym ryzykiem rodzić się nie umierać,
kochamy wciąż za mało i stale za późno.

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze,
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny.

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i Ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą.

ks. Jan Twardowski