Trawa soczysta, lśniąca zielona
Błyszcząca, stercząca rozanielona
Krucha i długa, już kwitnąca
Żywa i tak szybko dojrzewająca

A w niej zając bardzo mały
Niezdarny jeszcze ospały
W zieleń łąki zapatrzony
Zapachem traw urzeczony

Kic, biegnie bo chce zjeść
Skubie i szarpie, a tam teść
Ale nic to, w trawę strugi
Już leży kubkówki kłos długi

Kwiaty kwitnące, pachnące
Swym blaskiem barw kuszące
Białe i żółte, niebieskie
A zapachy wręcz anielskie

I tak na łące dwa zające
Trawy wszelkie jedzące
A obok nich dwie pszczółki
Z kwiatków widać ich czułki

Słonko jasno im świeci
Dla zajęcy i dla dzieci
I obłoki po niebie płyną
W rzece błękitnej słyną

A środku tego stoi dzika róża
Na gałązce siada sójka duża
Jej też potrzeba odpoczynku
I wszystko stanęło w spoczynku

W niebo się wzbija śpiew złoty
A serduszka biją jak młoty
Na tym śpiewie słowika
Do niego nie ma słownika

W taniec cały świat się wzbija
Nikt dziś bąków nie zbija
Trawy grają, chórem chmury
Niszczymy między nami mury

W ten zakątek bardzo mały
Gdzie trawę zające zajadały
Sama dobroć, chmury jutro
Z zajęcy jutro będzie futro