we all go to hell 

kiwaj się, ruszaj się, ruszaj. tylko tak mu uciekniesz. ten, kto rządzi światem, nie ma władzy nad ruchem i wie, że nasze ciało w ruchu jest święte, tylko wtedy mu uciekniesz, kiedy się poruszasz. on zaś sprawuje rządy nad tym, co bezwolne i bezwładne. więc ruszaj się, kiwaj, kołysz, idź, biegnij, uciekaj, gdy tylko się zapomnisz i staniesz, pochwycą cię jego wielkie ręce, zamienią cię w kukiełkę, owieje cię jego oddech, cuchnący dymem i spalinami, i wielkimi śmietniskami za miastem. on zamieni twoją barwną duszę w małą płaską duszyczkę, wyciętą z papieru, z gazety, i będzie ci groził ogniem, chorobą i wojną, będzie cię straszył, aż stracisz spkój i przestaniesz spać. oznaczy cię i wpisze w swoje rejestry, da ci dokument tego upadku. zajmie ci myśli nieważnymi rzeczami, co kupić, a co sprzedać, gdzie taniej, a gdzie drożej. będziesz się odtąd martwić drobiazgami. będziesz przeżywać każdy dzień boleśnie, jakbys żyła za karę, lecz kto popełnił zbrodnię i jaką, nie dowiesz się nigdy. bóg, ten prawdziwy, ten dobry, został ze świata wygnany, naczynia z boską mocą rozbite, a ona wsiąkła w ziemię i zniknęła w głębinach. lecz gdy przemawiał szeptem z tego ukrycia, usłyszał go pewnien człowiek. uciekajce, ruszajcie z domów, idźcie, bo tylko w ten sposób można się ustrzec przed pułapkami antychrysta. jakakolwiek otwarta  z nim walka będzie z góry przegrana. zostawcie to, co posiadacie, porzućcie ziemię i ruszajcie w drogę. bo wszsytko co ma swoje stałe miejsce w tym świecie, wszsytko co zachowało formę w tym piekle, jest na jego usługach. wszystko co określone, co odtąd-dotąd, co ujęte w rubryki, zapisane w rejsetrach, ponumerowane, zaprzysiężone, wszystko co zgromadzone, wystawione na widok, zaetykietowane. wszystko co zatrzymuje: domy, fotele, łóżka, rodziny, ziemia, sianie, sadzenie, doglądanie jak rośnie. planowanie, czekanie na rezultaty, pilnowanie porządków. dlatego odchowaj swoje dzieci, skoro już je nieopatrznie urodziłaś, i ruszaj w drogę; pochowaj rodziców, skoro już niebacznie powołali cię do istnienia- i idź. wynieś się daleko, poza zasięg jego oddechu, poza jego kable i przewody, anteny i fale, niech cię nie namierzą jego czułe instrumenty. kto się zatrzyma- skamienieje, kto przystanie zostanie przyszpilony jak owad, jego serce przebije drewniana igła, jego ręce i stopy będą przedziurawione i przybite do progu. tak właśnie zginął ten, który się zbuntował. został pojmany, a jego ciało przybito do krzyża, unieruchomiono jak owada, na pokaz dla oczu ludzkich i nieludzkich, ale zwłaszcza dla nieludzkich, te bowiem najbardziej lubują się w każdym przedstawieniu. modlą się do martwego ciała.

chodzi o zbudowanie zastygłego porządku, o utrzymanie upływu czasu pozornym. o to, żeby dani stały się powtarzalne i nie do odróżnienia, o zbudowanie wielkiej machiny, w której stowrzenie będzie musiało zająć swoje miejsce i wykonywać pozorne ruchy.

przyszpilić świat za pomoca kodów kreskowych. niech ten obcy jęzk będzie nieczytelny dla ludzi.

ruszaj się, ruszaj. błogosławiony, który idzie.