9. - A ja nadal uczę się (...)

9. ,,A ja nadal uczę się znakomicie ;)''

- Jak pan może żartować w takiej sytuacji?

Po tym lekarz już się nie odezwał, bo po prostu go zamurowało..

- Jak to dobrze, że czujesz się coraz lepiej - moja kuzynka ciągle mi to mówiła przytulając mnie w tej samej chwili.

- Mówisz mi to już.. hm.. 27 raz? - odparłam.

- No przecież wiesz, że się ciesze.

- Ja nadal nie mogę uwierzyć, że przyjechałaś do mnie z drugiego końca Polski!

- To była przecież poważna sytuacja! Nie mogłam cię zostawić z twoimi rodzicami i lekarzem sam na sam!

Tak, obudziłam się i z każdym dniem poprawiało mi się samopoczucie. Informacja o tym, że jest ze mną coraz lepiej rozprzestrzeniała się bardzo szybko. Dziwiło mnie to, że moi ,,koledzy i koleżanki'' , z którymi chodzę razem do szkoły, zainteresowali się mną. Byłam wtedy tematem numer 1 w ich plotkach. Wiem, oni nie mają uczuć, ale niektórzy przyszli do mnie w odwiedziny. Było nawet miło.

Do szpitala przyszła też moja nauczycielka. Był już październik, a ja leżałam i męczyłam się w szpitalu, jednak to mi nie przeszkadzało, aby nadrobić trochę zaległości. Miałam wtedy jakby indywidualne lekcje. Nauczyciele dziwili się, że nadal uczę się znakomicie.

Pewnego dnia lekarz przyszedł do mnie i powiedział, że będę mogła wyjść ze szpitala w ciągu dwóch tygodni. Oczywiście, jeśli mi się nie pogorszy. Wtedy musiałabym zostać jeszcze dłużej.

Rozdział krótki, ponieważ ostatnio byłam zalatana..

Dziękuję za komentarze

i zapraszam do czytania/ komentowania/ dodawania do znajomych! ;-)