so be it. 

rozkminianie wcale nie jest takie dobre na dłuższa metę. nie bardzo ogarniam co się dzieje,
tam i tu - jak zwykle zresztą, ale i tak jest jakoś nadzwyczaj fajnie. aaa kij z tym.
kurde.

często brakuje mi słów a myśli przecież krążą po głowie. mijają się z celem, kłócą między sobą.
próbowałam coś napisać, serio, ale kończy się na drgających strunach albo w ogóle się nie kończy a tkwi mi coś niewypowiedzianego w głowie. dziwne uczucie.
w każdym razie wygląda na to, że wszystko jest okej. nie ma się, więc czym martwić na zapas i tak będzie, co ma być, nie? no.
biorę się w końcu za to, co mi siedzi w głowie od dłuższego już czasu. trzeba działać póki jeszcze można, bo potem będę żałować, że tamto siamto sramto mogłam zrobić a będzie już za późno i znowu klocki będę miała, jak zawsze.
za kilka rzeczy się wezmę, bo już mnie nogi bolą od tego stania w miejscu.
wykorzystam każdą szansę, jaką dostanę, jeśli jakąś dostanę xD
nie no, dostanę! będę myśleć pozytywnie. jak nie to sama sobie ją stworzę. cooo mi tam. wszystko można.
taaaaaaaaaki 'fajter' ze mnie.
lubię noc.

swoją drogą, naprawdę Filipina na drugie mieć powinnam i konopie sadzić. wtedy mogłabym tak sobie wyskakiwać co chwilę.
tak już mam i co zrobisz.
no właśnie - nic.
nie wszystkim to przeszkadza, to też fajnie.




trina.