ERROR kilogramów 

Pamiętam Twoje oczy zbyt dokładnie, uśmiech się w nich chowający też.

Wiem, że nienawidzisz salami.

Nie uznajesz długiego spania, chociaż jesteś śpiochem.

Nie cierpisz się kłaść wcześnie.

Jesteś inteligentny.

Lubisz słodkie

i piwo.

Nie lubisz wody.

Masz wyobraźnię.

Chcesz wyjechać do Australi.

Kochasz Leosia.

Weterynarza uważasz za rzacz ostateczną.

Lubisz gorączkować

Lubisz świntuszyć.

Lubisz grzane piwo.

Kiełbaskę z grilla

Masz mocny łeb.

Matematyka dla Ciebie to jak dla mnie pisanie tych notek.

Lubisz ciepło.

Lubiłeś przy mnie zasypiać, wtulony na łyżeczkę.

Gardzisz wątróbką. 

Pamiętam Twoją fazę na parówki.

Masz kuku na puncie auttka.

Lubiłeś biegać.

Jesteś racjonalny.

Lubisz majsterkować

i wiele innych.

to mój ostatni wpis tutaj. 

Moja dieta jest moja sprawą i moim samozaparciem. 

Robię to dla siebie, nie dla Was. Wybaczcie.

Dziś wiem, że będę tego żałowac do końca życia. 

Można było przeczekać. 

Odrobina normalnego życia, miłości i życzliwości mnie przeraziła. 

Przepraszam.

Obuziłam się dziś. Z sercem na wierzchu, szczęśliwa, zakręcona, potem żal mnie ścisnął.

Sen miałam, że te ostatnie miesiące to sen i że pewnego dnia obudziłam się przy Tobie, od tak. 

Popłakałam ze szczęścia. Były wakacje. Nadal mnie kochałeś. Ja wiedziałam to wszystko i byłam mądrzejsza.

Świat był piękny.

Obudziłam się bez Ciebie, bez słońca, w paskudnym świecie.

Przepraszam.

Bóg, jakkolwiek istnieje.

Zbieg okoliczności.

Opatrzność.

Szczeście.

Wybaczenie.

Miłość.

Proszę o szansę wspólnej miłości.

Na razie jednak przestaję pisać o Tobie, myśleć, mówić.

Bo wtedy mocniej tęsknię, więcej wspominam.

Cierpię za swoje. 

Cierpię za niemądrość.

Warto. By wspomnienia zatrzymać na zawsze.

Dobranoc.