Ostatnio wstawiałem cokolwiek... bardzo dawno temu. No ale era photobloga dobiega końca po prostu. Jakkolwiek wstawianie tutaj jest ciotowate - to moim zamysłem jest nie tyle spuszczanie się nad sobą i oczekiwanie na aplauz a bardziej źródło wiedzy na swój temat - co robiłem, co lubiłem, co paliłem, co piłem i co myślałem. Rzecz bardzo fajna, i na pewno będę co jakiś czas odkurzał mój profil. 

Studia bardzo mocno zmieniają człowieka, myślenie, poglądy, gusta - świadomość. To jest bardzo piękne i chwalebne - dać sobie samemu przyzwolenie na progres na wielu płaszczyznach swojego życia. Powolna samoargumentacja w wielu sprawach, nierewolucyjność a zarazem niezatwardziałość w swoim postępowaniu etc.

Ale żeby nie odwalić tutaj wykładów ani smętnego pierdzielenia to powiem, że miałem bardzo przyjemne praktyki nauczycielskie w szkole, które przyniosły ogrom ciekawych informacji w kwestii moich możliwości, stanu nauczania przez samych nauczycieli a co najważniejsze - poziomu, zachowaniu i różnorodności uczniów. Jak ten czas leci, że uczę się i praktykuję być po drugiej stronie, a nie w szkolnej ławce z piórnikiem i obgryzionym długopisem. 

Ale życie to przecież nie tylko studia! Były także i święta, które spędziłem niebywale spokojnie i godnie ze swoją wybranką serca - ten czas, i niemalże każdy możliwy. Szykuje się też niezwykle urokliwy poświąteczny weekend w Gdańsku! Choć studia wnoszą odrobinę rutyny w życie, to wiele rzeczy (moje własne, prywatne dochodzenia, badania historyczne mojej rodziny i Brus) a przede wszystkim Natalia te rutynę przełamują. W najbliższym czasie ta rutyna będzie PRZEŁAMANA [celowo caps-lock przyp. M. L] ponieważ jedziemy z moją połówką i kolegami ze studiów w Karkonosze - a przedtem koncert Hansa Zimmera w Gdańsku. Zatem wszystko - bardzo powolutku płynie. Jest wręcz idyllicznie, za co dziękuję Panu Bogu. Oby taki stan trwał, mimo dwóch ciężkostrawnych prac pisemnych które muszę napisać. Staram się do wszystkiego podchodzić niezwykle spokojnie, z pokorą i przekonaniem o pozytywnych konsekwencjach moich działań, mimo, że niekiedy po prostu się nie chce. 

Dość.

Kto wytrwał do końca notki, jest ... dziwny. Ja bym tego nie czytał.